[:nl]Het ene moment glijden de dagen voorbij zonder dat je het door hebt, andere dagen moet je gewoon het stof van je schouders afblazen en jezelf een trap onder de kont geven om het leven weer op te pakken. De wietthee en wietolie die dochterlief in een natuurwinkeltje had gevonden, leken even een godsgeschenk uit de hemel. Alhoewel het raar blijft om samen met je kind een winkelmandje vol te gooien met wiet terwijl je ze een leven lang waarschuwt vooral geen drugs te gebruiken. ‘Dit is CBD, mevrouw,’ zegt de dame in de winkel nog bemoedigend, ‘de THC is er uitgehaald dus je wordt er niet hight van.’ Ik geloof haar op haar woord, werp nog een blik op mijn dochter, die de blik herkent die streng zegt, vooral niet aan drugs te beginnen en we lopen met een tas vol de winkel uit, waarbij het voelt alsof ik zwaar illegaal bezig ben en op elke hoek een Swatteam verwacht die me in de boeien slaat.
De wietthee voor het slapen gaan was heerlijk, al geloofde ik dat verhaal niet helemaal meer over dat high worden toen ik een Unicorn de vogeltjesdans zag doen maar ik sliep in ieder geval zeker 2,5 uur voordat ik weer enigszins, sja, hoe zal ik het uitleggen, kermend van de pijn wakker werd. ‘Olie!’ dacht ik direct en ik hees mezelf uit bed om op zoek te gaan naar de olie. Ik mikte het halve flesje in een glas met water, anders is het gewoon niet te drinken, en strompelde weer terug naar bed. Tegen de tijd dat ik boven was, want dat gaat niet zo snel meer op mijn leeftijd, was de wietolie dat blijkbaar ook in mijn hoofd. Ik knuffelde de kastdeur, de weegschaal in de hoek wilde mijn been nog even stevig vasthouden en uiteindelijk plofte ik op bed om vervolgens het plafond als dikke, witte wolken voorbij te zien drijven. Nee hoor, je wordt echt niet high van CBD. Normale mensen dan, maar ik zit altijd in het vakje van die uitzondering en die regel. Gelukkig werkte het ook tegen de pijn dus kon ik tegen de ochtend nog net een uurtje meepakken.
Ondanks de drukte van de dag had ik toch die avond nog afgesproken met een oude vriend. We kennen elkaar nou al zo’n 12 jaar. ‘Wat zie je er goed uit!’ riep hij toen ik binnen kwam strompelen me minder goed voelend dan ik er blijkbaar uitzag. ‘Hoe is het met?’ is dan meestal de volgende vraag, als je elkaar alweer bijna een jaar niet hebt gezien. Ik grabbel in mijn tas en laat hem het flesje CBD zien. Het is weer ironisch. dacht ik nog. Jaren geleden kwam ik tijdens de grote opening van zijn nieuwe afkickkliniek binnenstrompelen met een enorme kater omdat ik net gedumpt was en nu kom z’n huiskamer binnen strompelen met een fles wietolie omdat…..nouja…daarom dus.
‘Ik vind het echt kut voor je.’ zegt ie als ik weer eens een geweldige update van mijn ozo interessante leven vertel. ‘Dit verdien je gewoon niet!’ Ik haal mijn schouders weer op. ‘Maar ik ben de enige man die wel al die tijd in je leven gebleven is.’ zegt ie ineens. ‘Wil je eigenlijk ooit nog wel een keer trouwen?’ Ik heb altijd gezegd dat mocht ooit het meest romantische huwelijksaanzoek krijgen van de juiste persoon wat ik niet kan weigeren, ja dan zou ik nog wel een keer willen trouwen. Maar dat schip is behoorlijk gezonken. ‘Ain’t gonna happen!’ zeg ik sarcastisch. Vervolgens zakt ie van de bank, knielt op een knie, pakt mijn hand en vraagt: ‘Mirell, will you marry me?’
‘Ehh…how about no! Je kan m’n naam niet eens normaal uitspreken.’ ik schiet in de lach en hij is opgelucht dat ik nee zeg, waar hij eigenlijk al een beetje op rekende. Maar het idee was grappig. ‘Samenwonen dan?’ Ik schud mijn hoofd. We zouden elkaar tot waanzin drijven.
‘Oké, lets get fucking rich then! We start our new project monday!’
Met die afspraak rij ik, als het al lang donker is, terug naar huis. De drie kwartier zijn lang genoeg om terug te denken aan de huwelijksaanzoeken die ik gehad heb maar nooit het huwelijk waar ik altijd op gehoopt had. Om de gedachtes weg te duwen, zet ik de radio maar wat harder. Een perfect uitgezochte playlist voor de mood die ik probeerde te ontvluchten. ‘Picture perfect memories scattered all around the floor. Reaching for the phone ‘cause I can’t fight it anymore. And I wonder if I ever cross your mind? For me it happens all the time.’[:en]Some days passing by without noticing life goes on and on others days you just have to pick yourself up, dust yourself off and give yourself a kick in the butt to start living again. Together with Daughterdear we found some canabis-tea and canabis-oil that looked like a Gods gift from heaven. Although it’s weird to go shopping for weed with your kid, while you warn them their whole life not to do drugs. ‘This is CBD, miss, it’s not drugs.’ says the woman behind the counter. ‘There is no THC in it so you won’t get high.’ I believe her on the spot but just to be the Good Mum, I give my daughter the dont-you-dare-start-using-drugs-look. Somehow I still expected a SWATteam around the corner after checking out but nothing happend.
I must say that the weed-tea was delicious, although I kind of stopped believing the information about not getting high from it, when I saw a Unicorn dancing in my livingroom. But the positive effect was, that I did sleep for about 2,5 hours, to wake up from a terrible pain. ‘Oil!’ was the first thing on my mind and I stumbled downstairs looking for the oil. The pain was so severe, I thought half a bottle would be enough to get me through the night. By the time I was upstairs again, we oldies dont go that fast anymore at this age, the oil also reached the top of my head and I, unwillingly, hugged the door, hooked up with the scale on the floor and eventually fell flat on my face on the bed. Seriously, nobody gets high from this stuff. Apparently I am nobody because I started to see my ceiling floating around like big, white clouds in a blue sky. But then again, it also helped for the pain so when the first bird started singing and the sun was popping up, I finally fell asleep for about another hour.
Despite my busy day, I still wanted to meet an old friend. It has been too long since we met and we know eachother already for about 12 years. Time to catch up! ‘Wow! You are looking good!’ he shouted when I stumbled through the door. I guess I looked better than how I felt. ‘What did you do to yourself to look this great?’ I grabbed my bag and showed him the bottle of CBD. Ironicly I came to the opening of his new rehabclinic with a huge hangover because I just got dumped at that time and now I step into his kitchen with a big bottle of weed-oil because…ah well…just because. I see a theme here of rehabs, dumpingissues and drugs.
‘This is really shit!’ he says when he hears the amazing update about the latest six months. He even has to tell my story to his friend on the phone, who can’t believe it either. ‘You don’t deserve it. Why you? You are always so sweet and nice.’ I shrug and wonder if there is really an answer to this question. ‘Actually I am the only man who has been with you the longest. How long has it been now? 12 years?’ I nodd. Something like that. We met during work and stayed friends. What can you expect from a nutcase and a weirdo together. ‘So do you ever want to get married again?’ he suddenly asks. ‘Well, if I ever get the most romantic proposal from the right person, I can hardly say no, can I?’ It was always the fantasy I had as a little girl. ‘But, that ship has sailed or in my case sunk. Aint gonna happen!’ Suddenly I see him going down on one knee, looks me deep in the eyes and says: ‘Mirell, will you marry me?’
‘Eh…how about no! You can’t even pronounce my name right!’ I laugh when I see his relieved face because he was hoping on a no but the idea would have been funny if we would announce it to the family and the world. ‘Maybe just living together?’ he still tries. I shake my head. We would drive eachother crazy.
‘Oké, lets get fucking rich then! We start our new project monday!’ On that proposal I did say yes. and it was long after dark, when I drove back home. 45 minutes is long enough to think about the marriage proposals I had in the past but never the marriage I hoped for. I turned up the music to push those negative thoughts away but somehow the playlist was again ironically based on the mood I was trying to escape ‘Picture perfect memories scattered all around the floor. Reaching for the phone ‘cause I can’t fight it anymore. And I wonder if I ever cross your mind? For me it happens all the time.’[:]
