[:nl]’Wacht nog maar even met schoonmaken.’ appt dochter na een bliksembezoek aan mijn huis en kledingkast. Ik staar hopeloos naar mijn keuken. ‘Serieus God? Anything else?’ In gedachte zie ik hem knikken, tuurlijk, check ook je wc nog even! De wc-pot en het wasbakje in het toilet was ook in omgekeerde volgorde flink doorgespoeld tijdens de hel-uitbraak van vannacht. Nog voordat ik mijn ontbijt kan nuttigen, mag ik de shit opruimen die ik deze keer niet kon handelen.
‘Het zijn de bijwerkingen van je medicijnen.’ appte ReboundTextGuy toen hij door had, dat ik niet meer on top of the world stond. Ik gebruik niet heel veel, alleen om te kunnen slapen. ‘Stop er mee!’ zei hij. Ik zou het proberen maar lag diezelfde nacht al klaarwakker te luisteren naar de naderende donder. Het was er niet ineens. Minuut na minuut, uur na uur hoorde ik het steeds dichterbij komen. Als een kind van tien telde ik de tijd tussen de flits en de boem terwijl tussendoor druppel voor druppel de regen begon te vallen. Mijn slaapkamerraam staat wijd open maar ik doe geen poging om het dicht te doen. Ik sluit mijn ogen en luister hoe de woede van deze donderstorm de nacht schoon spoelt. ‘Open this window, let the sickness out. Sleep softly, and breathe again. If there’s a way then it’ll find you and help you out. You’re like a circle, there’s no start and no end.’
En dan zit ik midden in de storm. Alsof de hel zijn poorten heel even open zet. Meer regen dan de aarde aankan, meer licht en donder alsof het einde van de wereld is aangebroken. Het flitst, het knalt, het suist. In de verte hoor ik sirenes en weet dat ie ergens is ingeslagen. ‘Close your eyes, you might see something beautiful. ‘Cause it’s not all pitchblack in the back of your mind. So close your eyes, you might see something prettier. You pick a dream right out of the night.’ Mijn eigen woede en frustratie vermengt zich met de woede van de storm. We zijn allebei boos en gooien het er allebei uit. De storm iets harder dan ik want ik kan niet veel meer dan liggen en luisteren hoe de storm boos is voor mij. Als een dirigent die een orkest leidt, sta ik in gedachte te zwaaien met mijn stokje om de donder en bliksem nog harder te doen oplaaien en de regen nog harder te doen laten vallen.
‘Het is genoeg geweest.’ denk ik bij mezelf. Tijd voor verandering. ‘And change I wish for I will, ‘cause it’s gonna work. You can do this, it’s your life. And if you are unhappy about something, stop jerking about. Follow the clouds and dive right in.’ De storm trekt langzaam over mijn huis weg. De regen druppelt wat na als een oude man met een prostaatprobleem en het wordt weer stil. Ik doe mijn ogen dicht en besluit voor de zoveelste keer mijn schouders er weer onder te zetten. Gewoon, omdat het kan. Nog één keer hoor ik de donder vlak boven mijn huis voordat ie echt in de donkere nacht verdwijnt, alsof het me een high five wil geven voor mijn inzet.
‘Er drijven in ieder geval geen drollen van de buurman in mijn toilet.’ zeg ik de volgende morgen positief tegen ReboundTextGuy terwijl ik naar mijn toilet staar. De poorten van de hel zijn weer gesloten, mijn melancholische bui is weggespoeld en die vreselijke medicijnen gaan voorlopig maar even achter slot en grendel. Terwijl ik een poepschepper zoek om alle shit schoon te maken begin ik met een sarcastische grijns te neuriën. ‘Come Hell, come high water. You push on me I’m going to push back harder. I got a whole lot more than a little bit left.’
[:en]’Just wait a bit with cleaning.’ my daughter sends me a text after a quick visit to my home and wardrobe. I stare hopelessly into my kitchen. ‘Seriously, God? Anything else?’ I see him nodding, yeah sure just check out your toilet! Even before I had a descent breakfast I have to clean up the shit I couldn’t handle this time.
‘It’s just the side effects of your medication.’ ReboundTextGuy sent a message when he sees I’m not on top of the world anymore. I don’t use that much, just to be able to sleep. ‘Just quit!’ he says. I said I would try but already that same night I laid wide awake, listening to the approaching thunder. It wasn’t a sudden storm. Minute after minute, hour after hour I heard it coming closer to me. As if I was a ten-year-old, I calculated the time between the light and the thunder while slowely the rain started to fall. My bedroomwindow was wide open but I didn’t bother to close it. I closed my eyes and listen how the rage of the thunder and rain flushes the night. ‘Open this window, let the sickness out. Sleep softly, and breathe again. If there’s a way then it’ll find you and help you out. You’re like a circle, there’s no start and no end.’
As if someone opened the doors of Hell, I’m now in the middle of the storm. More rain then the earth can handle, more thunder and lightning as if the world has reached his end. Lightning, Thunder and swishing of the rain. I hear sirenes far away and know something got hit. ‘Close your eyes, you might see something beautiful. ‘Cause it’s not all pitchblack in the back of your mind. So close your eyes, you might see something prettier. You pick a dream right out of the night.’
My own anger and frustration blends with the rage of the storm. Both angry at life and showing it in our own way. The thunder somewhat louder than me because I can’t do much more then lying here quietly listening to the thunder being angry for me. In my mind I’m the conductor of the orchestra and make huge moves to make the thunder and lightning go wilder, harder, faster and make the rain fall louder. ‘It’s enough!’ I tell myself. It’s time for a chance. ‘And change I wish for I will, ‘cause it’s gonna work. You can do this, it’s your life. And if you are unhappy about something, stop jerking about. Follow the clouds and dive right in.’
The thunder is slowly moving away and the enormous rainfall changed into somewhat dripping rain like an old man with a prostateproblem. I close my eyes and decide to get back on my feet again. Fight the demons and make the best of the rest. Just once the thunders rolls back to me and I hear one big bang right above my roof, as if the thunder is giving me a high five for getting back on my painfull feet. High Five right back at ya! With a smile I finally fall back to sleep when the sun is already peaking through my window.
‘At least I don’t see any neighbourshit floating around in my toilet.’ I say positively to ReboundTextGuy while I’m staring at my toilet. It’s the next morning, the doors to hell are closed again, my melancholic mood seemed to be washed away and those dreadfull medication will be locked away. While starting to clean up the shit of this weird night, I sarcasticly start humming my fighting song what seems to be the most appropriate song for this task to handle ‘Come Hell, come high water. You push on me I’m going to push back harder. I got a whole lot more than a little bit left.’
[:]
