[:en]I slowly open my eyes before the world starts turning again. I know today is an important day. I listen to a bird five trees away doing his imitation of an alarmclock by squeeking three times, stops for a second to start again. The sound of the AlarmClock annoys me, it doesnt sound like a friendly bird but I totally detect a winner of Hollands Got Talent. The sun is coming up and I stare at my famous ceiling. It’s five in the morning and another bird decides to start singing a more happy song. The AlarmClock decides it’s time to shut up.
For just a second time seems to be frozen. Son is still sleeping after a terrible night of drinking discusting meds and feeling sick and miserable. I couldn’t help quietly peeking behind his door to see if he is still oké. My heart breaks when I see him sleeping there so vulnerable but in peace. Of al the smart people in the world, nobody seems to know how to make him feel better again. I close his door quietly and get back to bed. My cat tumbles around while she is stretching and waking up. She looks at me as if she wants to say that everything will be allright and knocks her head against mine.
But will everything be allright? Will I go to bed tonight with an euphoric feeling of happiness because Daughter finished a chapter of her life positively and Son will finally feel better again. I hear pigeons waking up too. The world doesnt stop turning and wakes up slowly. I just want to keep everything as it is right now. Quietly in peace.
But in a few hours my daughters school will call to inform us. Like we faught side by side for every point at school, we will now be sitting side by side staring at her phone to ring and a person on the other side of the line will speak the words we hope to hear. I only want to hear the positive news. Frogs start to make noise now too and the cat thinks its time to get up and get moving. I have to get up too, to open all the doors for her. In negative Dutch we say: ‘Early birds are for the cat.’, but I like the positive English version better: ‘The early bird catches the worm.’ While she gets out, I make a nice cup of hot tea for myself. ‘I got this shit handled!’ I remember saying to ReboundTextGuy who noticed I pretended to be a lot toughter than I actual was. ‘I saved up all my Karmapoints and I changed that at the Karmapointstation for some good news for her and I really had a lot of Karmapoints.’ While I started to name all the Karma-activities, he throwed in some of his points. Only a few because he just came out of a negative balance. ‘You see? I got this shit handled!’ I said with a confident smiley.
It’s 5.30 when I finish my cup of tear while making another dirty medicationdrink for Son. Time can’t be frozen, the world keeps turning and as a single mom, I, again am juggling between the needs of my two kids. ‘I got this shit handled.’ I mumble to myself with alot less persuation than the night before. Whatever the day will give us, I know we can handle it because thats how we do that here in this household. We handle shit as it comes. Sometimes literally, sometimes figuratively.
[:nl]Nog voordat de wereld begint met draaien, open ik m’n ogen en weet dat het vandaag een belangrijke dag is. In de verte hoor ik een vogel zijn imitatie fluiten van een alarmklok, een hoge, scherpe fluittoon die hij drie keer herhaalt. Keer op keer. Ik zeg duidelijk een Hollands Got Talent winnaar. Het begint langzaam licht te worden en ik staar weer naar mijn bekende plafond. Vijf uur ’s morgens en een andere vogel zet een wat vrolijker deuntje in. De Alarmklok houdt het voor gezien en ik draai me nog een keer om.
Voor heel even lijkt de tijd stil te staan. Zoonlief slaapt nog na een hele zware avond van vieze drankjes en ellendig voelen. Ik kon het niet laten om even om het hoekje te kijken. Mijn hart breekt als ik hem daar zo stil zie liggen. Van alle knappe koppen in de wereld, is er niemand die weet hoe hij zich beter kan gaan voelen. Zachtjes doe ik zijn deur weer dicht en kruip weer in bed naast de kat. Bij het uit rekken tuimelt ze op haar andere zij. Het leven van een kat is zo simpel. Ze kijkt me aan en geeft me een kopstoot alsof ze wil zeggen: ‘….komt wel goed, schatje.’
Maar komt het wel goed? Zal ik vanavond in bed stappen met een euforisch gevoel omdat Dochterlief een periode van haar leven geweldig heeft afgesloten en omdat Zoonlief zich eindelijk weer wat beter voelt. De duiven worden nu ook wakker en beginnen te koeren. De wereld wordt wakker en voor heel even wil ik dat alles gewoon bij het oude blijft. Weten die vogels niet wat voor dag het is?
Over een paar uur zal de school van Dochterlief bellen. Zoals we samen haar hele schooltijd zij aan zij gevochten hebben voor elke punt, zullen we nu samen naar de telefoon staren tot de snerpende ringtone afgaat en het vonnis door de persoon aan de andere kant van de lijn wordt uitgesproken. Ik besef dat ik het alleen wil weten als het positief nieuws is. In de verte hoor ik een koor van kikkers kwaken. De kat vindt dat het tijd is om op te staan. Ze springt van bed, krabbelt aan mijn deur en wenst naar buiten gelaten te worden. Ik sjok achter haar aan om alle deuren te openen en haar naar buiten te laten. Vroege vogels zijn voor de poes zeggen ze hier in het negatieve Nederland terwijl de Engelstalige een stuk positiever zijn in hun spreekwoorden; the early bird catches the worm. Ik ga voor de laatste versie. Ik maak een hete kop thee voor mezelf en kruip achter m’n computer. ‘I got this shit handled! schreef ik gister nog naar ReboundTextGuy die wel inzag dat ik me stoerder voordeed dan ik daadwerkelijk was. ‘Ik heb al mijn gespaarde Karmapunten ingewisseld bij het Karma-inwisselpunt voor een goeie uitslag voor haar en ik had echt héél veel Karmapunten!’ Terwijl ik al mijn Karma-acties begon op te noemen, gooide hij zijn paar gespaarde punten ook op de stapel. ‘I got this shit handled! Dit gaat helemaal goed komen.’ zeg ik met een zelfverzekerde smiley.
Het is half zes als ik mijn eerste kop thee opdrink. Ondertussen maak ik het zoveelste vieze drankje klaar voor Zoonlief die ik zo moet wakker maken. De tijd staat niet stil, de wereld draait gewoon door en als alleenstaande moeder sta ik weer in de spagaat tussen mijn twee kinderen. ‘I got this shit handled.’ mompel ik als een mantra met ietwat minder overtuiging dan de avond ervoor. Wat de dag vandaag ook brengen zal, weet ik dat we dit aan kunnen want zo doen wij dat hier; handling shit as it comes. Soms letterlijk, soms figuurlijk.
[:]
