Pubers! Je zal ze maar hebben, zuchten de meeste ouders. Tegendraads, eigenwijs, gaan veel te laat slapen en komen nog later hun bed uit. Ook ik keek altijd al een beetje met angst en vrees uit naar de tijd dat mijn kinderen zouden gaan puberen. Ik had stille hoop dat het voor mij mee zou vallen, aangezien dochter al in de puberteit geboren is was ik wel wat gewend. Voor mij was er geen moment waarin het lieve roze wolkje veranderde in een dramatische donderwolk zodat ik met zekerheid kon vaststellen dat de puberteit zijn intrede had gedaan. Het is er altijd al geweest.

Maar wat er niet altijd is geweest, is een huis vol kinderen. Goed, ik moet eerlijk zijn, ik wilde altijd een groot gezin maar dan wel graag mét lieve, en vooral blijvende man. Met het hebben van één puber in huis, lijkt het alsof mijn huis zich steeds vaker vult met pubers. Ze komen hier vanzelf aanwaaien alsof er een groot neonlicht boven mijn huis knippert met CHIL CHIL CHIL, ploffen op de bank en gaan bedenken wat ze die dag eventueel zouden kunnen gaan doen. Ik heb al een hele lijst klaar, grasmaaien, ramen lappen, kamer opruimen, er is genoeg te doen. Maar daar hadden zij andere ideeën over. De muziek gaat aan. “Just sitting around, hanging out this afternoon.”

De aanvragen voor puberruil stromen binnen. Ze willen allemaal hun eigen huis verruilen om hier te komen. Stiekem kijk ik naar puberdochter wat zij er allemaal van vindt, als ik aan één van de pubers vraag, waarom hier roept ze enthousiast: “U bent cool! U praat tenminste gewoon, als we wat vragen en u luistert ook nog. We kunnen gewoon alles vragen als we iets niet weten.” Hmm ja is dat niet de kunst van het opvoeden? Je kind begeleiden door ze antwoorden te geven op hun vragen zodat ze zich ontwikkelen als jonge sterke volwassenen? Ik zie het gezicht van dochter steeds meer betrekken. Ik snap haar helemaal. Ze komt op een leeftijd dat ze zich moet gaan afzetten tegen haar moeder, dat ze tegenover vriendinnen moet gaan mopperen en klagen over hoe erg het thuis is maar uitgerekend zij zit met een coole moeder, die blijkbaar zelf nooit uit de puberteit is gekomen, en vriendinnen die per direct met haar willen ruilen.

Misschien heel stiekem is ze toch ook wel een klein beetje trots op haar coole moeder maar als echte puber laat ze dat natuurlijk absoluut niet merken en moppert en klaagt ze dubbel zo hard terug. Ach wat wil je? Het is een puber!