‘Ze‘ zeggen dat ik geen apart geval ben. ‘Ze‘ zeggen ook dat zelfs 50% van de gescheiden vrouwen geen vader meer hebben voor hun kinderen of alimentatie ontvangen voor hun opvoeding. Maar waar zijn die vrouwen? Op zoek naar lotgenoten, stuit je op de standaard ‘gescheiden ouder’ websites. Nee, daar hoor ik niet bij. Of de ‘Jong Weduwe’ websites. Nope, was het maar zo’n f… nee dat mag ik niet zeggen maar dat zou het wel makkelijker maken, ergens bij te horen. Ik ben een gescheiden moeder zonder vader voor haar kinderen want die is namelijk zelf weggegaan en nooit meer terug gekomen.

Dus waar hoor ik nou bij, als ik naar lotgenoten zoek? Zijn er echt meer zoals ik? Ploeteren zij soms net zo veel met de financiën, vrije tijd, feestdagen en verjaardagen? Om nog maar niet te spreken over hoe je ooit weer moet gaan daten? Want hoe leg je uit dat je geen weekenden vrij hebt, geen gedeelde vakanties maar 100% ouderschap.

‘Mam, het wordt tijd voor je eigen squad!’ zegt dochterlief. M’n wat? Al zuchtend begin ik me nu echt oud te voelen. ‘Je squad!’, zegt ze nog een keer maar nu wat harder alsof ik wat aan mijn oren mankeer. De verdwaasde blik in mijn ogen doet haar beseffen dat ik niet weet wat een ‘squad’ is, om mij vervolgens kort maar krachtig uit te leggen dat het ‘je vriendengroep’ betekent.

Mijn eigen squad dus. Ik twijfel met de gedachte om dan maar zelf mijn eigen lotgenotencontact website te maken. Iets met Mozes en de Berg en zo. Maar hoe bereik ik my sisters-in-crime, die het, net als ik, ook veel te druk hebben met alles alleen doen. Waar moet je op Googlen als je niet weer dezelfde ‘Help, ik ben gescheiden-website’ wilt tegen komen. Hoe kom ik er achter waar de stille vechters van onze samenleving zitten? Als jij het weet, laat dan hieronder een berichtje achter, al is het alleen maar om te laten weten, dat we er niet alleen voor staan!