Wisten jullie al vroeg, wat je wilde worden toen je nog jong was? Ik had geen idee. Echt geen idee. Ik wilde gewoon lekker tekenen of zo. Zo heeft dochterlief ook echt nog geen idee welke richting ze op moet. Ik heb al heel wat voorbij horen komen. Bij de bereden politie (oh help, toch niet mijn babietje tussen de brute hooligans?) of rechercheur leek haar ook wel wat. (dat is toch wat veiliger maar ironisch voor iemand die altijd alles kwijt is, juist wat moet gaan vinden). Daarna kwam de studie psychologie. Geweldig! Wilde ik vroeger zelf ook gaan doen maar werd me toch wel heel erg afgeraden. De nieuwste keuze is het Grafisch Lyceum want hoe vaak ze ook moppert dat haar mama echt altijd zit te werken, vindt ze stiekem het werk toch ook wel erg leuk.

Ze blijft zich oriënteren door aan iedereen te vragen waarom ze dat werk doen. Zo ook gister bij de tandarts. Binnenkort gaat de vaste beugel er in en ter bescherming werden alle kiezen gelakt. Al vloekend en tierend op die stoel vroeg ze tussen het lakken en spoelen door, waarom iemand voor het vak tandarts koos. “Kindermartelaar” noemde ze het letterlijk. De tandarts kent haar al van kleins af aan en moest er wel om lachen. Ze probeerde het leuke aan haar vak uit te leggen maar dochterlief was duidelijk niet overtuigd.

Na een uur lakken, spoelen, vloeken en tieren was ze klaar. Nog even langs de balie voor de factuur. “WOW! Mam! Verdient een tandarts ZO veel?” Ik zag ineens een philips-lampje aangaan boven haar hoofd. Daarom kiest iemand er voor om tandarts te worden! Ik zag haar de afweging maken….tandartswerk….flink salaris….rekensommetjes…maar nee. Uiteindelijk kreeg ik de factuur en besloot zij het toch maar direct van haar lijstje af te strepen.