Er zijn van die dagen of soms weken dat het lijkt alsof de Kosmos je iets probeert te leren. Van die dingen waar je gewoon uit koppigheid niet aan wilt toegeven, tot dat het je in het gezicht slaat en je wel moet toegeven.
Het zachtjes prikken en duwen begon al op een Ecademy-avond. Ik stond opnieuw voor het Vragenpeloton; Wat wil jij nou? Wat heb je nodig? Waar kunnen we je mee helpen? Waarom probeer je toch alles zelf te doen? Je kunt het niet alleen!
Het begon alweer langzaam te duizelen in mijn hoofd. Het zinnetje ‘ je kunt het niet alleen’ bracht mij terug in mijn vechtmodus. Hoezo ik kan het niet alleen? Ik doe het al jaren alleen! Ik heb niemand nodig! Dus ploeter je dan ook maar door, bewijzen dat je het best wel alleen kan.
Afgelopen weekend nam ik de planning van mijn weekend door met G. Huis schoonmaken, tuin moet nodig gesnoeid worden anders beginnen de Vutjes hier in de straat weer te klagen. ‘Ik kom er nú aan met mijn gereedschap!’ Ze logt uit en staat binnen een kwartier op de stoep met grote heggescharen. Als 2 jonge Godinnen storten we ons op de bosjes en binnen een paar uur ligt alles achterin de tuin op 1 grote stapel. ‘Zie je wel, als je het even samen doet ben je zo klaar.’
Tegensputteren had natuurlijk geen zin. Ik kon alleen maar gelijk geven. En zo stapelen de bewijzen zicht op. Zelfs ik kan het ook niet alleen. Soms heb je gewoon hulp nodig.
Ergens in de verte hoor ik de vragen van vriend C alweer op mij af komen. Waarom vráág je dan niet? Hulp vragen is er vertrouwen in hebben dat iemand je zal helpen. Mijn vertrouwen heeft door de jaren heen een flinke tik gehad, waarom zou ik dan nogmaals het lot tarten door hulp te vragen?
Wanneer ik ’s avonds op mijn gemak een kopje thee in mijn kortgeknipte tuin drink, hoor ik dochterlief de muziek aan zetten: ‘Pak nou maar m’n hand. Laat mij de weg wijzen. Er is geen probleem als je keer op keer jezelf wilt bewijzen. Maar je kunt het niet alleen.’
Stiekem grinnik ik achter mijn kopje thee. Okee, okee, ik geef het toe. Ik kan het niet alleen! Maar ik zal er toch nog eens drie keer over na denken of ik die helpende hand wel zal gaan pakken.