Elke schoolochtend begint op dezelfde manier. ‘Mam, waar is mijn aardrijkskundeboek? Mam, ik kan m’n Duits niet vinden.’ Als een externe harde schijf voor het hoofd van dochterlief probeer ik orde te scheppen in de chaos maar de ADHD lijkt besmettelijk. Wanneer dochterlief eindelijk naar school is vertrokken, kan ik er op rekenen dat ik binnen twintig minuten een smsje krijg. ‘Mam, wil je alsjeblieft mijn map brengen, die ben ik vergeten.’ Met een beetje geluk blijft het bij één smsje maar het komt ook regelmatig voor, dat ik drie keer op een ochtend bij de conciërge sta. Hij begint al te lachen als hij me weer ziet komen aansloffen op het schoolplein. Dit begint haast op een koppelpoging te lijken van dochterlief.
Attention Deficit Hyperactivity Disorder. In het kort ADHD. We leven er al 13 jaar mee. De één vindt het een grappige uitdrukking voor Alle Dagen Heel Druk en de ander vindt het aanstellerij wat maar wat harder moet worden aangepakt. ADHD is een ongenodigde gast waar ons gezin al 13 jaar mee leeft. Alledrie. Want niet alleen zoonlief of ik hebben last van de chaos en de onrust die het met zich meebrengt, maar dochterlief lijdt er zelf nog het meest onder de orkaan die dag en nacht in haar hoofd raast. Het valt niet mee om normaal te blijven wanneer je je continue opgejaagd voelt. Toch doet ze wat ze kan en ik ben trots. Trots dat ze zich toch weer staande houdt.
Wanneer ik voor de zoveelste keer ’s morgens bij de conciërge sta, zegt hij dat hij het niet raar vindt dat ze altijd zo chaotisch is. Ook in de pauzes fladdert ze alle kanten op, maar altijd even vrolijk, beleefd en gezellig, eigenlijk gewoon een topgriet! Ik ben blij dat te horen maar toch vertel ik hem hoe zwaar ze het heeft, hoe moeilijk het is om de lessen te volgen en hoe weinig hulp ze bieden van school uit. Spontaan besluit hij aan te bieden haar te helpen met wiskunde. Verrast en blij pak ik het met beide handen aan. Ze kan goed overweg met de conciërge dus dit zou prima kunnen werken.
’s Middags komt ze weer binnenwapperen zoals altijd. Ze gooit haar tas in de stoel en haar jas over de tafel. Haar boeken liggen verspreid over de tafel en de grond. ‘Mam, waar zijn mijn andere schoenen?’ Zelfs in de chaos is er nog regelmaat en ik pak zonder na te denken de schoenen die ze nodig heeft. Al kwebbelend pakt ze haar drinken, zoekt ze in alle kasten naar iets waar ze eventueel trek in zou kunnen hebben en vertelt over de conciërge. Ook al zit ze nu tot vier uur op school, ze zou zijn hulp zeker aannemen.
Voor even sla ik m’n ogen op naar boven en mompel onhoorbaar een thank you. Ik wist dat de middelbare school niet makkelijk zou gaan worden voor ons maar zo zwaar had ik niet verwacht. Elk engeltje wat hulp biedt, is dan ook meer dan welkom in deze orkaan die nog wel even voort raast.
Wat een heel mooie tekst en hoe herkenbaar! Ook ik heb een wervelwind dochter. Sedert drie jaar geef ik haar huisonderwijs want school was niet langer een optie. Nu in september is er via een kennis van mij een andere meid bijgekomen en binnenkort zit er hier ook een jongen bij mij aan de tafel. Zonder het te willen zijn we dus een privé schooltje begonnen 🙂 Ja, het leven heeft zo zijn verrassingen! Zou u het goed vinden als ik uw blog post deel? Uiteraard met bronvermelding.
Hallo Annick, dankjewel voor je compliment. Thuisonderwijs is hier helaas geen optie maar ow ow wat sluit het schoolsysteem slecht aan op deze kinderen. Deel zoveel je wilt 😉 Hoe meer aandacht hoe beter toch?
Wat een mooi verhaal, Mireille.
De middelbare school is inderdaad een hele opgave voor kids met ADHD!
Fijn dat jullie zo’n goede conciërge treffen, echt een sleutelfiguur.
Maar vooral dat jullie dochter zelf ook je hulp vraagt en accepteert, dat vind ik knap van haar.
Mijn zoon (14) wil er niet aan dat er wat met hem is en accepteert geen enkele hulp. adhd is al lastig genoeg maar de pdd maakt het onmogelijk met hem te praten. Hij heeft tot overmaat van ellende vorige maand besloten dat hij geen medicatie of begeleiding (uit rugzakje). Inmiddels stort alles rond hem in, op school en thuis (altijd weer spannend wat voor situatie ik aantref als ik thuis kom van m’n werk.) De rommel en de chaos, daar kan ik mee keven, maar de onbereikbaarheid is fnuikend.
Ik wens jullie nog veel succes met haar schoolcarrière, lang leve de conciërge!
Hoi Marianne,
Heel herkenbaar wat je zegt. De chaos en de rommel oke das te accepteren maar het machteloze gevoel dat je ze ziet verzuipen en je kan ze niet helpen, geen hulp willen accepteren omdat ze in het puberteitperk zitten. Pff tis heavy maar we komen er wel 😉
Bedankt voor je berichtje!
Heel herkenbaar, zo was ik vroeger ook 🙂
Uiteindelijk ben ik bij een magnetiseur terecht gekomen, na één jaar behandelen was ik kompleet van de Ritalin af. Sindsdien veel meer rust in mijn hoofd.
Weet niet of je er wat mee kan of wil, maar ik ging naar:
http://www.harrysmit.com/
Hallo Bjrn, dankjewel voor de tip en je berichtje. Ik zal er zeker eens induiken. Dochter krijgt al anderhalf jaar geen meds meer. Ze werd er alleen maar ziek van, groeide niet meer en hielp amper voor de concentratie
Mooi dat jij een oplossing hebt gevonden, Bjrn!
Ik hoop nu toch eerst mijn zoon terug aan de medicatie te krijgen: zes jaar geleden gaf dat zoveel ruimte – en weer positieve sfeer! Zowel op school als thuis was dat een verademing. Misschien verwacht ik er teveel van nu (pubertijd speelt er idd ook nog doorheen). Maar ik denk toch dat dit ‘dweilen met de kraan open’ dan niet meer hoeft, omdat ik denk dat ‘de afvoer dan gewoon weer doorloopt’.
(Eten en drinken doet hij zónder pillen ook niet..! Hij doet helemaal niks neer. Zucht.)
Helaas werkt bij ons de medicatie alleen maar averechts. Was het maar zo simpel op te lossen met een pilletje. Daarom dat we doorblijven zoeken en ondertussen proberen de rondvliegende boeken in de orkaan te ontwijken:D
Hoi,
Het is trouwens Björn, maar daar hebben meer computers problemen mee 🙂
Wat ik het vervelende van de medicatie vind is dat het de onrust enkel onderdrukt.
Het pakt niet het probleem aan maar de gevolgen van het probleem.
Mijn ouders hebben (net als jullie waarschijnlijk) veel dingen geprobeerd om mij tot rust te krijgen.
Ik sportte 5-6 dagen in de week, maar was nog niet rustig te krijgen 🙂
Rond mijn 13e hoorde mijn moeder van deze magnetiseur, ik slikte toen 5 Ritalin per dag maar de onrust bleef.
Vraag me niet hoe het werkt, maar deze man kon gelijk voelen of het een rustige week of een drukke week voor mijn moeder was geweest. Hij heeft in 1-1,5 jaar tijd bij mijn “energiebanen” (die eerst als een chaos door elkaar heen liepen) meer structuur gegeven, waardoor alles voor mij veel rustiger is geworden. De hoeveelheid Ritalin is in deze periode afgebouwd naar 0.
Ik hoop dat jullie er wat mee kunnen, het heeft mij echt een nieuw leven gegeven.
Ben nu 27, ik werk fulltime bij één van de grootste reclamebureaus ter wereld.
Elke dag dag deadlines, chaos, grote druk en elke dag is anders. (Mireille, jij weet daar natuurlijk alles van :-)), ondanks deze onrustige zaken om mij heen blijft alles rustig in mijn hoofd. En dat was vroeger heeeel anders 🙂
Groetjes Björn
Hoi Björn, het kon zijn dat je het voor jezelf als FI gebruikte online 😉 Ik blijf ook zeker zoeken naar oplossingen voor die onrust. We hebben ondertussen al zoveel geprobeerd en wat je zegt, ritalin onderdrukt het probleem alleen maar en je wordt er behoorlijk ziek van.
Knap hoor dat je je nu staande kan houden in de hectiek van de reclame, zelfs ik zonder ADHD heb af en toe stoom uit mn oren 😉
Ik zag alleen geen contactgegevens van die beste man op de website. (misschien wil hij eens een makeover voor zn website haha)
Haha, tja je komt af en toe site’s tegen waar je spontaan van moet huilen.
Ik las op zijn site dat hij het heel druk heeft, mocht hij geen tijd hebben dan kan hij je vast helpen bij het vinden van een andere goede magnetiseur.
Via google kwam ik nog op deze contact gegevens:
Praktijk H.P. Smit
Weegbree 51
2771 LK Boskoop
0172 213 695
harrysmit.com
Groetjes Björn
Das dan weer het nadeel van iemand die goed is 😉 die zitten altijd vol. kzal eens kijken of hij tijd voor ons heeft, het is iig niet ergens in Friesland ofzo 😀