[:nl]Het was juni 2017 toen ik gebeld werd door een aardige dame van Ziggo. Of ik over wilde stappen want ze hadden een ideaal internet voor gamers. In mijn ooghoeken zie ik mijn zoon enthousiast ja knikken. Hoe sneller, hoe beter. Omdat het een mooie aanbieding was, ging ik uiteindelijk overstag en sprak netjes het bandje in dat ik akkoord ging met een, naar wat later bleek, levensingrijpende gebeurtenis. Mevrouw bevestigde mijn ‘aankoop’ en zei dat ik in oktober mijn nieuwe Ziggo verbinding zou krijgen. Het werd juli, augustus, september, oktober, november. Er gebeurde veel maar er kwam geen mannetje van Ziggo. Ik liet het maar gaan. Tot er in december opnieuw een mevrouw belde van Ziggo. Of ik wilde overstappen. Ik schoot in de lach en vertelde haar dat ik afgelopen zomer al ja had gezegd op onze nieuwe relatie maar dat de liefde blijkbaar maar van één kant kwam. Zoiets als één gezellige date en daarna belt ie nooit meer terug. ‘Vreemd.’ zei ze. ‘Ik ga het doorgeven.’ Aan wie ze het wilde doorgeven, weet ik niet. Misschien de koffiejuffrouw, misschien het mannetje van de beveiliging. Toch overtuigde ze me om alsnog over te stappen. Omdat ik altijd in het goede geloof van de mens, wilde ik deze relatie nog een kans geven.
‘In de tweede week van januari komt de monteur alles bij u installeren.’ zei ze enthousiast. De bevestiging kreeg ik een uur later per mail: ‘Uw monteur komt in de eerste week van FEBRUARI.’ stond er duidelijk in. Vaag! Toch maar even bellen. ‘Zeg, chickie van de verkoopafdeling, hadden wij niet de eerste week van JANUARI afgesproken?‘ Ze stamelde wat en veranderde de datum weer in januari. En zo geschiedde dat in de tweede week van januari Het Mannetje van Ziggo op de stoep stond. Zoon en ik hadden al weken de ‘CHECK’-reclame geoefend dus we zaten er helemaal klaar voor.
‘Heeft u het ook bij de gemeente aangevraagd?‘ vraagt Ziggomannetje.
‘Gemeente? wat heeft de gemeente er nou mee te maken? Ik weet van niets. Er is me ook niets verteld.‘
‘Sorry maar zonder die aanvraag kan ik niks aansluiten en bovendien mist u de Ziggodoos met alle apparatuur.’
Verrek, dat was me nog niet eens opgevallen dat ik niets had ontvangen. Terwijl ik beteuterd sta te kijken, prutst Ziggomannetje nog wat in de hoek voordat hij weggaat. ‘Nou doei he!’ roept hij als hij weggaat. Zoon en ik kijken elkaar teleurgesteld aan.
Maar we geven niet zomaar op. De volgende dag bel ik CAI-bleiswijk voor de aansluiting en daarna bel ik weer met Ziggo dat we nu een driehoeksverhouding kunnen aangaan. Twee dagen daarna werd ook De Blije Doos bezorgd en het Mannetje kon weer ingepland worden. Ondertussen belde het mannetje van T-Mobile. ‘Ik zie hier in de mail van 3 januari dat u uw abonnement wilt opzeggen, daarom heb ik u zo snel mogelijk teruggebeld.‘ Ik werp een blik op de kalender die zegt dat het al 17 januari is. Twee weken is dus met spoed bij T-Mobile. Ik ben blij dat ze niet in de zorg zitten want dan zou ik al in staat van ontbinding zijn geweest. Gelukkig dat ze zo traag zijn in het opzeggen van abonnementen anders had ik mooi zonder internet gezeten. Vijf dagen later stond er een nieuw Ziggomannetje op de stoep.
Kabel? Check!
Blije doos? Check!
Mannetje? Check!
Na één blik geworpen te hebben op het gepruts van vorig Ziggomannetje, begon hij al te mopperen hoe slecht dat gemonteerd was. Dat moest opnieuw. Vervolgens begon hij de tv en het internet te installeren. TV? Check! Internet? Fail! En dat was nou het enige wat moét werken als thuiswerkende ZZP-er. Na twee uur en vele telefoontjes met de helpdesk verder werkte het nog steeds niet. Maar hij móest verder naar zijn volgende klant en liet ons achter met een niet-werkend internet. Het zou goed komen, beloofde hij, er was nu een SWAP-storing. Zodra die was opgelost, zou mijn mijn internet ook werken.
De volgende dag zette ik vol goede moed mijn internet weer aan om vervolgens weer geen verbinding te krijgen. Ik gooi mijn frustratie op twitter via mijn 4G en de Ziggomannetjes vallen over elkaar heen om mij te antwoorden maar niemand komt met een oplossing. Dit Ziggocontract begint een beetje aan te voelen als mijn huwelijk; niets waarvoor ik getekend heb kwam uit en ik hoor alleen maar valse beloftes en heel veel teleurstelling. Toen ik het contract ondertekende grapte ik erover dat ik het internet zou saboteren om het mannetje in huis te houden, want volgens de reclame gaat hij pas weg als alles werkt. In mijn geval gaan ze, net zoals in mijn huwelijk, weg nog voordat het kan gaan werken. Ik vind het ook helemaal niet erg als de Ziggomannetjes weer vertrekken, het enige wat ik echt nodig heb is internet en dat is nou het enige wat nog steeds niet werkt! Word vervolgd……[:]
