Nu we zo dichtbij de kerstdagen zijn en de corona-maatregelen steeds strenger worden, hoor ik niets anders dan dat dit de ergste kerst ooit zal zijn. Dat dit het ergste jaar ooit is. Elke keer als ik iemand dat hoor zeggen, denk ik bij mezelf, wow dan heb je tot nu toe echt een mooi leven gehad, als dit het ergste is, wat je hebt meegemaakt. Thuiswerken, binnen zitten en series binge watchen op Netflix terwijl je kilo’s aankomt van het vele snaaien wat je doet. Tussendoor een beetje Snapchatten, Facetimen, Zoomen en Whatsappen.
2020 is absoluut een jaar geweest wat niemand snel zal vergeten. Dat zal ik ook niet ontkennen. Na de eerste berichten in januari en februari uit China hadden we nooit verwacht dat wij de maanden daarna ook met mondkapjes op boodschappen moesten doen en vooral het advies te volgen om thuis te blijven. ‘Goed verhaal voor met Kerst’ roepen wij altijd als er weer iets gebeurd, wat niet zo leuk is, maar wat we wel overleefd hebben. Wie had dat gedacht dat we met de Kerst nog steeds in dit ‘goede verhaal’ zouden zitten.
Natuurlijk zijn het onzekere tijden. Wie wordt besmet, wie niet, wie gaat dood en wie blijft leven? Soms lijkt het geheel random toe te slaan. Het is misschien de onzekerheid en ongrijpbaarheid wat mensen zo agressief of depressief doet reageren want hoe erg is deze Kerst nou eigenlijk echt? Voor mijzelf vergeleek ik mijn oude kerstdagen met dit jaar. Zoals in Scrooge kwam de Ghost of Christmas Past mij het verleden laten zien. Zoals die ene kerst waar een ex-vriend zo dronken en agressief was dat ik op dat moment niet wist of ik ooit nog lucht in mijn longen zou zuigen. Dat was absoluut geen leuke kerst.
Het jaar daarop was voor mij persoonlijk de meest donkere Kerst die ik ooit heb meegemaakt. De dag voor Kerst verloor ik namelijk mijn eerste kindje bij 12 weken zwangerschap. Onbeschrijfelijk verdriet wat voor altijd een krater in mijn hart heeft geslagen. Het was de kerst waarvan ik dacht dat het nooit meer licht zou worden. Maar ook die Kerst ging weer voorbij.
Jaren en vele kerstdagen verder, vierde ik met mijn twee kinderen kerst in onzekerheid want Kerst 2004 was de kerst waarop ik niet eens wist of ik nog wel een huis had om een kerstboom in te zetten, omdat een bank mij samen met m’n baby en peuter op straat wilde zetten. Dit klinkt misschien romantisch zoals het kerstverhaal waarbij een moeder op zoek is naar onderdak voor haar baby maar in dit verhaal kwamen er geen wijzen uit het Oosten langs. Iedereen weet ondertussen dat het de idioot uit het Oosten was die juist deze ellende veroorzaakt had. Dus ook Kerst 2004 was een behoorlijk spannende kerst. Uiteindelijk verhuisden we op 30 december, net na de Kerst. Ook die Kerst overleefden we ondanks de drama.
En dan was er nog die vreselijke Kerst 2019 waarbij zowel mijn vader als mijn zoon tegelijk heel erg ziek waren en waarbij er momenten waren, dat ik me af vroeg wie van de twee 2020 überhaupt zou gaan halen. Een Kerst waar we ook met gemengde gevoelens op terugkijken.
Nee, wanneer ik aan al mijn voorbije Kerstdagen terug denk, prijs ik mezelf gelukkig met Kerst 2020. Terwijl buiten de regen tegen de ramen klettert, zit ik veilig binnen bij een glinsterende kerstboom terwijl Kippie de Kat, één voor één de ballen uit de boom ketst, als een adventskalender voor katten. 2020 is een jaar wat niet te vergelijken is met andere jaren, zoals Kerst2020 ook niet te vergelijken is met andere Kerstdagen maar dat wil niet zeggen dat het slechter is. Het is ánders. Toch kunnen we er met z’n allen iets speciaals van maken. Tel je zegeningen, Snap, app, Zoom, Skype en bel met elkaar zodat we, ondanks dat we allemaal alleen zijn, toch ook allemaal een beetje samen alleen zijn.
