Het loopt tegen de middag wanneer ik een mail krijg van een vriendinnetje. Ze is ooit met onbekende bestemming vertrokken en probeert ergens anders een nieuw leven op te bouwen. ‘Ben ook blij als die Valentijnsdag voorbij is… Dat gezeik met die reclames de hele tijd..alsof het allemaal zo geweldig is, de liefde…‘, schrijft ze. Ik grinnik, wat dat betreft zijn we hetzelfde en in een mail terug geef ik haar gelijk. Valentijn is bedoeld voor de Singles die elkaar anoniem de liefde kunnen verklaren maar is tegenwoordig gegijzeld door de Stelletjes die dure cadeaus eisen van hun toch al saaie partner waar ze waarschijnlijk op uitgekeken zijn. Valentijn zou romantiek moeten zijn, passie, geheimzinnig, bijzonder, niet wie heeft het duurste cadeau gekregen omdat het toevallig de 14de was. Ik sluit af dat het van mij ook voorbij mag zijn met al die stomme commercials op de radio en advertenties on- en offline.
Terwijl ik mijn ongebreidelde relaas driftig neertyp komt dochterlief ineens binnen. Op vrijdag is ze altijd vroeg uit school dus dat was op zich geen verrassing. De verrassing was het enorme schitterende boeket in haar ene hand en de doos chocola in haar andere hand.
‘Eh….verklaar?’ vraag ik verbaasd
‘Mam, heb je niks gezien? Dit lag gewoon voor de deur.’
Ik ben de hele ochtend thuis aan het werk geweest, ik heb niks gezien of gehoord van een stiekeme Valentijn die hier bloemen op de stoep heeft gelegd. Raadselachtig! Gelukkig zit er een kaart bij. Er staat geen naam op de envelop en ik vraag aan dochterlief of de bloemen niet voor haar zijn. ‘Doe niet zo raar mam, wie moet mij nou bloemen sturen?’ Zou toch een awkward situation zijn als ik de bloemen claim die voor mijn knappe dochter bedoeld zijn.
Terug naar het kaartje. Gespannen maken we de envelop open. ‘Happy Valentine’ staat er op de kaart, ik klap de kaart open en…..niks…..geen naam, geen boodschap, geen enkel aanknopingspunt wie er voor de deur heeft gestaan.
Dochter grinnikt om mijn verbaasde gezicht. Samen gaan we het rijtje af wie het zou kunnen zijn maar bij elke kandidaat schudden we ons hoofd; ‘neeeh die zal toch niet?’ Een bedankposting op facebook en twitter levert al net zo weinig op, enkel vrienden die het idee adopteren alsof het van hun was.
Valentijn, het idee is romantisch en geheimzinnig maar als je geen enkel aanknopingspunt hebt, wat moet je dan? Mijn Griekse vriend denkt aan een psycho stalker, een andere vriend denkt dat ie zich op Valentijnsdag wel kenbaar zal maken. ‘Regel oppas, trek je mooiste jurk aan en wacht tot ie aanbelt.’ Nogal een suf idee want wat als ie niet aanbelt, dan zit ik tot 11 uur ’s avonds all dressed up and no place to go.
Voordat ik naar bed ga, werp ik nog een laatste blik op het mooie boeket. Wie het ook is geweest, hij was in ieder geval eigenwijs genoeg om het een dag eerder te doen dan Valentijnsdag en creatief genoeg om hele bijzondere bloemen uit te kiezen in plaats van de standaard rode roos. Wie het schitterende boeket en de lekkere chocola heeft achtergelaten weet ik nog steeds niet. Misschien wil ik het ook niet weten om de romantiek, passie en geheimzinnigheid levend te houden.
Dankjewel, Valentijn, voor deze onverwachte verrassing een dag vóór Valentijn.
