Soms zijn er van die dagen waarop je je afvraagt of het nog wel goedkomt met de wereld en zijn bewoners. Na een lange dag van hard doorwerken en veel telefoontjes van vooral vrouwen die toch even hun hart wilden luchten over het concept man, moest ik me nog haasten om de kinderen naar opa en oma te brengen om op tijd op mijn afspraak te zijn.
Tijdens mijn allerdaagse race- en vliegwerk, vraag ik me toch weer af wat de man van tegenwoordig bezielt. Hoeveel mannen zijn nu eigenlijk echt man? De meeste zijn gewoon jongetjes gebleven, die hun moeder ingeruild hebben voor een vrouw, die de taak als moeder heeft overgenomen. Stiekem zijn ze nog steeds ondeugend, doen stoute dingen en hopen niet gepakt te worden.Als ze al gepakt worden wijzen ze heel hard met hun priemende vingertjes naar de ander want zij zijn toch de brave jongetjes?
Triest te zien hoe weinig echte mannen er nog bestaan. Zou dat door de emancipatie zijn gekomen, dat mannen steeds infantieler worden? Of hebben ze allemaal het Peter Pan syndroom en weigeren ze op te groeien en hun verantwoording te nemen? Ligt het aan ons moeders? Voeden wij onze zonen op als sissyboys? Of komt het juist omdat de vaders zo makkelijk vertrekken uit het leven van hun kinderen zodat juist die kinderen niet leren hoe een echte man behoort te zijn?
Veel tijd om door te mijmeren had ik niet want al snel raakte ik in gesprek met een andere zelfstandig ondernemer, een man. Ik zette me alweer schrap voor de nodige oneerbare voorstellen die zeker binnen vijf minuten zouden komen, tien minuten dan. Terwijl hij doorpraatte over z’n werk, z’n hond, z’n leven, stond ik me af te vragen of deze man nu de uitzondering was die de regel bevestigde. Veel jonger dan de doorsnee mannen die ik ken, maar zoveel meer volwassen maar wat mij nog meer verbaasde, zoveel meer respect voor vrouwen. Stiekem begon ik al te zoeken naar de boa constrictor onder het gras die natuurlijk nergens te vinden was.
Ik heb de afgelopen jaren alle oneerbare voorstellen al gehoord. Of dat nu tijdens een concert was, tijdens het werk, in de kroeg of op straat. Verbaasd dat zelfs de meest nette, getrouwde mannen veranderen in seksbeluste pubers en vrouwen belagen met hun doodgebloede potentie alsof ze nog 20 zijn.
Ooit zei iemand tegen mij: verbaas u niet, verwonder u slechts. Verwonderen deed ik me gisteravond, toen ik na ons gesprek weer huiswaarts ging. Verwonderd over het feit dat ze blijkbaar nog wel bestaan. De mannen die je niet gelijk hun grot in willen sleuren, mannen die je gewoon met respect behandelen, open en eerlijk zijn. Of die Boa constrictor ooit nog te voorschijn komt? Geen idee. Ik blijf sceptisch. Voor nu wil ik alleen maar dankjewel voor deze gezellige avond en mij weer dat stukje vertrouwen geven in de mensheid!
