‘Ik knipper twee keer met mijn ogen en ineens is hij groot.‘ zeg ik tegen vriendlief. Was het niet vorige week dat ik met een enorme dikke buik samen met dochterlief in de kamer stond te springen. Leek het niet gisteren toen ik hem voor het eerst in mijn armen hield. Daar in Almelo, in die kleine wc, terwijl ik met mijn knieën in het vruchtwater zat en de kraamhulp in opleiding flauw viel. Ze zal niet ouder zijn geweest dan mijn dochter nu is. Misschien was een carrière switch op dat moment beter geweest. Wat was ik verlief op dat kleine hummeltje in mijn armen. Net als zijn grote zus die niet kon wachten om zich over hem te ontfermen en beschermen.
Na zijn geboorte gingen we met z’n drieën verder. Sommige naamverklaringsboeken zeggen dat Xavier ‘nieuw huis’ betekent, anderen zeggen dat de betekenis van de naam ‘Redder’ is. Wat de betekenis ook is, voor mij was hij mijn kleine redder. Altijd vrolijk, lief en een echt knuffelkind. Met z’n drietjes vonden we een nieuwe huis en een nieuw leven. Terwijl zijn zus graag het hoogste woord voerde, zocht hij liever de rust op. Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Maar stiekem leeft hij wel zijn leven en reist hij op tienjarige leeftijd naar Japan. Als hij vijftien is, gaat hij voor het eerst naar Australië en met zestien nog een keer. Leert drummen, rijdt op een motor en in karts. Van de Havo stroomt hij door naar het MBO, zijn droom achterna om game developer te worden. Gaat naar zijn favoriete band Iron Maiden in Duitsland, Nederland en Engeland. Ondanks een nare chronische rotziekte, waar we pas na jaren achter komen, doet hij het wel! Zonder al te veel aandacht, met hier en daar wat pubergemopper want dat mag als je puber bent.
Als ik naar de pasgeboren baby op de foto kijk, knipper ik twee keer met mijn ogen en ineens zit daar een jongeman in de kamer. Mijn kleine Binkie is een grote bink geworden. En potverdikkie wat ben ik trots op hem. Wat ben ik trots op wie hij is geworden en wat hij tot nu toe heeft bereikt. Nog een jaartje en dan mag hij officieel stemmen en zijn eerste slok bier nemen. De felicitaties en de aandacht die hij vandaag krijgt vindt ie maar niks. Maar soms, heel soms, trek ik me daar even niks van aan en vier ik gewoon dat ie weer een jaartje ouder is geworden en zet ik hem heel even in de spotlight. Mijn Binkie!