“Mama, wat gaat dit jaar snel voorbij.” zegt zoonlief ineens als we naar school rijden. De zomervakantie is alweer voorbij en ik zwaai mijn kinderen uit, die zenuwachtig richting groep acht en vijf lopen. Terwijl zij nog wel zes weken extra vakantie wilden vieren, ben ik blij dat het ritme weer terug is. Ik hoor een moeder mopperen die het ook wel lekker vond in de vakantie. Geen gehaast naar school of werk. Gewoon op de relaxmodus. Stiekem vraag ik me af of ik dan zo’n ontaarde moeder ben, dat ik blij ben dat ze weer naar school gaan.
Ik maak nog eens voor mezelf het rekensommetje; 6 weken lang 2 stuiterende kinderen thuis die zich eigenlijk ook wel vervelen waardoor de frustratie op elkaar werd gebotvierd + werk wat gewoon gedaan moet worden want rekeningen vinden het op zich wel fijn als ze betaald worden + een huishouden wat doordraait en geen partner die mij even kan aflossen wanneer er weer wordt geruzied over een slaapzak, een koffer of het aantal snoepjes. Tel uit je winst.
Maar als ik ze dan zo samen het schoolplein zie op lopen, lijkt hun eerste schooldag nog maar zo kort geleden. De ouste begint al aan haar laatste jaar op deze school, de jongste alweer groep 5. Mijn twee grote kinderen. De tijd gaat inderdaad veel te snel als je er niet bij stil staat!
