Het is 22:03 als ik mijn laptop met een zucht dichtklap. Het is genoeg geweest voor vandaag. Ik hou mijn adem in en luister even. Het is stil in huis. Ik adem weer uit en schud mijn hoofd. Wat een dag, nee wat een week, een maand, een jaar, een leven! Vaak werd me verweten dat ik de drama in mijn leven opzocht totdat ik stilletjes thuis ging zitten met de deur op slot. Drama klopte niet op de deur nee, Drama ramde gewoon de deur in. Keer op keer.
Ik schrik op uit mijn gedachtes wanneer mijn telefoon trilt. Dochterlief vraagt of ik tijd heb om haar morgen even weg te brengen. Dat moet dan nadat ik zoon heb weggebracht. Mijn dag begint alweer langzaam in het water te glijden. ‘Tuurlijk,’ zeg ik tegen dochter, ‘Even when I’m a mess, I put on my vest with an S on my chest.’ zeg ik met een lachend emoticon dingetje. ‘Dan hoor ik morgen wel hoe het vandaag bij de politie is geweest!’ schrijft ze terug en weg is ze.
Een week geleden kreeg ik telefoon van Politie Amsterdam. ‘IT WASN’T ME!!!!’ riep dochter gelijk toen ik het haar vertelde. Nee, shaggy, het was de zedenpolitie Amsterdam die belde over een klant. Ik moet toegeven dat ik al heel wat heb meegemaakt in mijn leven, én in mijn werk, maar deze curve bal zag ik niet aankomen.
‘Dus ik neem de telefoon op en die man zegt: ‘met de politie Amsterdam’.’ vertel ik dochter die aandachtig op de clue wacht. Omdat ik dacht, dat een grapjas een grap met mij probeerde uit te halen, probeerde ik zijn stem te herkennen dus bleef ik stil. Zonder op mijn antwoord te wachten ging de beste man verder. ‘Schrik niet!’ Nou dat deed ik ook niet, ik probeer nog steeds te bedenken wie de leukste thuis is. ‘Ik ben van de zedenpolitie dus dan weet u zeker wel over wie ik bel?’
Er schiet direct een naam door m’n hoofd met een enorm juich gevoel. Ik wilde de naam al met veel enthousiasme roepen en vragen of hij eindelijk is gepakt. Maar meneer de agent is me weer voor en zegt een totaal andere naam dan ik in gedachte had.
Een beetje teleurgesteld en toch ook wel verbaasd mompel ik enkel een flauwe ‘oh’. Tegelijkertijd vraag ik me af wat ze dan bij mij moeten. Alsof hij mijn gedachten kon lezen, ging hij onverstoorbaar verder. ‘Uw naam kwam omhoog in de stukken en we willen u graag op het bureau wat vragen stellen.’ Of ik weleens in Amsterdam kom? Ik probeer het zoveel mogelijk te vermijden.
‘Dan komen we wel naar u toe, mevrouw!’ Wat had ik dat antwoord graag 24 jaar geleden gehoord. Maar laten we vooral niet in het verleden blijven hangen en doorgaan met vandaag, die begon met een twee uur durend verhoor in een heel klein, warm, muffig kamertje met twee agenten van de zedenpolitie Amsterdam. Een verhoor waarvan je weet dat je zelf niets fout heb gedaan en gewoon de waarheid vertelt maar waarin je je toch ongemakkelijk voelt want wat als het cruciale antwoord nou van jou komt?
Na ruim twee uur stapte ik weer naar buiten. Frisse lucht! Ik vlieg snel naar huis om verder aan mijn werk te gaan want om drie uur had ik alweer de volgende afspraak. De dag en ik vliegen samen voorbij, ik heb amper tijd om adem te halen. Ik kan geen minuut van de dag missen en elke seconde moet goed besteed worden. Tussendoor doe ik nog even snel boodschappen, gooi ik een gezonde maaltijd op tafel, doe de afwas en ga weer verder met het werk wat er nog steeds ligt.
Het is 22:04 wanneer ik word overspoeld door een golf van emoties. Een liedje van Alicia Keys blijft hangen in mijn hoofd:
‘Even when I’m a mess
I still put on a vest
With an S on my chest
Oh yes
I’m a Superwoman’
Ik hou nog steeds alle ballen hoog, ik zorg, verzorg, regel en organiseer. Ik race en ik vlieg. Tussendoor volg ik ook mijn eigen droom. Niemand weet dat ik dit weekend mijn allereerste boek heb gepubliceerd. Of dat er ondertussen ook al een tweede boek in de maak is. Wij vrouwen zijn vaak bescheiden in complimentjes aannemen of trots zijn. Maar om 22:06 besefte ik ineens, ik heb het wel allemaal weer even geflikt! Ik ben trots op mij zelf! ‘Cause I….am….a superwomen!’
Alleen dan niet in een strak pakje met blonde haren. Nee, ik ben maar gewoon de onopvallende grijze muis in de slobbertrui met daaronder een simpel grijs shirt….maatje S….maar wel met superpower!
