‘Kracht naar kruis’ roepen sommigen wel eens. Wat zoiets betekent dat je niet méér op je bordje krijgt dan wat je aan zou kunnen. Waarop ik dan weer denk: ‘I wish God didnt trust me so much.’ Stress, iedereen heeft er weleens last van. ‘Werkstress’, ‘vakantiestress’, wat-moet-ik-vandaag-aandoen-stress, ‘filestress’. Het is maar net wat je stresserig vindt. Maar kennen jullie ook de ‘Toetsweekstress’? Nee, niet die stress wanneer je zelf toetsen moet maken maar de ‘help-ik-ben-moeder-van-een-puberkind-die-toetsweek-heeft-stress. Het is de één van de ergste soorten stress. Je kunt er namelijk zelf he-le-maal niks aan doen en pubers zijn geprogrammeerd om zich vooral niet druk te maken. ‘Maak je niet zo druk, mam.’ roept ze dan geirriteerd. Maar dat is nou net wat ik wel doe als ik haar niks zie doen. ‘Laat het los.’ zeggen degene die aan wal staan. Van Dik Hout zingt dan ook heel enthousiast verder met Laat het gaan, Laat het vallen, Laat het los! Dat is nou net het enige wat ik niet kan.
Je kunt je kind stimuleren, motiveren, activeren maar verder dan dat kom je ook niet. Na het stimuleren, motiveren en activeren kun je het alleen maar loslaten en hopen dat het goed komt. Ijsberend door de kamer, schietgebedjes naar alle soorten Goden doen en hopen dat het goed komt. Vertrouwen dat het goedkomt. Met alle goede wijsheden in mijn achterhoofd, ijsbeer ik stug door in de kamer, 100 keer Magister checkend of er al nieuwe cijfers op staan. Ik laat het voor even los maar ik laat het vooral zeker niet vallen en ook niet gaan. Gelukkig ben ik een enthousiast pure chocola snoeper zodat mijn hartje het volhoudt. Nog drie dagen te gaan en dan zullen we het weten!
