[:nl]Het was al dagen in het nieuws. In augustus komt de bekende sterrenregen weer voorbij. Al jaren neem ik me voor om ’s nachts te gaan kijken naar dit natuurverschijnsel maar elk jaar opnieuw wint mijn bed het van de buitenlucht. Deze keer wist dochter er ook van en wilde graag gaan kijken.
Zo lagen we om twaalf uur ’s nachts op een deken op het gras naar boven te staren, wachtende op die enorme sterrenregen die ons was beloofd.
Natuurlijk met ons geluk viel er weinig te zien dus na een halve minuut stilte begon links van me Nickelback al te zingen. “From underneath the trees, we watch the sky. Confusing stars for satellites.”
Rechts van me hoorde ik een grote gaap en gemopper dat het best koud was zo midden in de nacht. Hij nestelde zich dicht tegen me aan terwijl Nickelback vrolijk door ging met zijn nummer. “And as we lie beneath the stars. We realize how small we are.” Ik hoor dochterlief onhoorbaar zuchten. Ik weet precies waar ze aan denkt. Drie zielen één gedachte. “If everyone cared and nobody cried. If everyone loved and nobody lied.”
Zoonlief rolt zich nog wat dieper op, om in slaap te kunnen vallen. Ik zeg dat ie zo geen vallende sterren kan zien als hij zijn ogen dicht heeft. “Mama, ik hoef geen vallende sterren te zien. Jij bent mijn ster.” mompelt hij half in slaap. Mijn moederhart smelt en juist op dat moment zie ik boven mij een ster vallen. Wat kan een mens zich nog meer wensen dan twee van zulke geweldige wezentjes naast je. We’ll show the world they were wrong. And teach them all to sing along. Singing Amen, I, I’m alive![:en]It had been on the news for days, the falling stars of August. Every year I have the intention of really seeing this beautifull phenomenon of nature but every year my bed and the need of sleep wins over staying outside during the night. But this year was different, daughterdear heard of the falling stars too and wanted to watch them too. So at 12 oclock at night, we took our blankets, spread it out on the grass and looked up to the big black sky. My son was actually a bit too young and a bit too tired but he didn’t want to miss the big happening we were waiting for so he layed next to me and looked up too.
There I was laying on my back in the garden, in each arm a child close to me, waiting for stars to fall but ofcourse we didn’t see anything and the kids got impatient. After 2 minutes, I heard one on the left started singing a Nickelbacksong. ‘From underneath the trees, we watch the sky. Confusing stars for satellites.’ On the right I heard yawning and grumbling, it was too cold for him and he was sleepy. He crawled closer in my arm while his sister sang along. ‘And as we lie beneath the stars. We realize how small we are.’ When I hear her sighing I know exactly what she is thinking. ‘If everyone cared and nobody cried. If everyone loved and nobody lied.’
My son is almost sleeping like a baby in my arms. hiding his face. ‘You can’t see any stars falling if you close your eyes.’ I said. ‘Mum? I don’t need to see any stars falling, YOU are my star!’ and right then he dozed off. I felt my motherheart melting of love and sweetness, I pulled him close and kissed his little head and right that moment, I saw a star falling from the sky. What is there still to wish for when you have these two angels in your arms and in your heart. ‘We’ll show the world they were wrong. And teach them all to sing along. Singing Amen, I, I’m alive!’[:]
