Na een lange donkere, koude winter mocht iedereen voor het eerst weer genieten van de eerste heerlijke, warme lentedagen. Voorheen zou ik het zonnetje laten schijnen terwijl ik doorging met mijn werk en zorg voor kinderen. Maar deze week was anders. Alsof er een kleine toverfee wat toverpoeder over het land had geblazen, leek de wereld ineens zoveel zonniger en vrolijker. De grafische spoed werkte ik snel af, om daarna de zon op te zoeken. Een strandwandeling op een maandagmiddag, een bankje in het zonnetje op dinsdagmiddag. Wat een luxe en wat een cadeautjes in mijn overvolle bestaan. Mijn accu werd langzaamaan weer opgeladen en ik voelde me als een koningin zo rijk. Sprookjes en happy endings, ik ben er gek op.
Een favoriete serie van mij was Once Upon a Time waarin de sprookjeswereld naar de gewone wereld wordt gehaald. Een serie zoals ik de wereld vaak gezien heb, ergens om de hoek staat een Prince Charming, of probeert een Sneeuwwitje haar overvolle agenda te combineren met haar dwergjes, om maar niet te spreken van de vele boze heksen en draken.
Terwijl in de glinsterende zonnestralen het toverpoeder langzaam als kleine sterretjes neer dwarrelt, lijken sprookjesfiguren ineens zichtbaar te worden. De dwergjes die vrolijk zingend naar school gaan. Roodkapje die niet haar zieke oma bezoekt maar haar zieke vader en bijna wordt verslonden door de enorme wolf en, net als het toverpoeder de grond raakt, is er een Prince Charming die op het station opgehaald moet worden. Ik leef in mijn eigen sprookjesboek en ik ga recht op een happy ending af.
Totdat de heks in het verhaal verschijnt en probeert met de donkere wolk, die dreigend boven haar hoofd hangt, de zonnestralen te verduisteren. Maar Prince Charming laat dat niet gebeuren en stuurt precies op het juiste moment een whatsapp berichtje waarmee hij een glimlach te voorschijn tovert en de zon toch nog even doorbreekt. Zo krijgt in ieder geval deze week een happy ending.
Ondertussen worden de warme zonnestralen weer verdreven door vorst en sneeuw. Langzaam verdwijnt de magie van het toverpoeder, het gewone leven komt weer in volle vaart op gang. Maar stiekem blijf ik lekker geloven in prinsen op stations en happy endings en laat ik de boze heks voor heel even in haar eigen sopje gaar koken.
