Heel soms vind ik dat ik mezelf mag trakteren op een avondje uit. Het gebeurt eigenlijk nooit maar toen ik hoorde dat Beth Hart hier om de hoek zou zingen, heb ik hemel en aarde bewogen om er bij te zijn. Zelfs dochterlief en zoonlief vonden allebei dat ik moest gaan ondanks hun enorme heimwee. Zo vertrok ik al stuiterend samen met een vriendin woensdagavond naar Den Haag niet wetende wat me te wachten stond.
Tijdens het voorprogramma vroeg ik me nog even af wat ik er in Godsnaam deed, de vermoeidheid speelde op, het werk zoemde nog na en de chaos die Ex die middag weer had veroorzaakt maakte me nog boos. “Holding my breath when I just wanna scream’ De gedachtes werden al snel weggeblazen nadat Beth en haar band het podium betraden. ‘Oh God save me for I am wicked and damned’. Stiekem gniffel ik en vriendin I kijkt me wazig aan terwijl ik samen met Beth er nog maar eens flink wat decibellen uitgooi. Zij wat harder en beter dan ik maar what the fuck. Ik heb het naar mijn zin en niemand pakt me dat meer af. ‘I’m not praying for a miracle just a little peace of mind, God wouldn’t save me, So now it’s me and my rotten friends The drugs ain’t working, no they’re just jacking me off again’
Het laatste nummer was zo overweldigend mooi dat het eigenlijk onmogelijk is met woorden te omschrijven wat er dan door je heen gaat. When the weight of the world is on your shoulders, the rope is getting thin. I just wanna come home….
Nog stil van het laatste nummer vertrokken we naar huis…Vriendlief van vriendin was zo lief ons op te halen en vroeg hoe het was geweest. Hoe vertel je zoiets overweldigends? Hoe kun je uitleggen dat je je leven voorbij hebt horen komen in andermans teksten. Take it easy on me, this butterfly will learn to fly eventually. Take it easy on me….
Eén avond, 1 moment, even weg van alles. I got it while I can! Dankjewel lieve vriendin I, voor de geweldige gezellige avond. En beth, never stop writing and singing!
