Na vijf weken lang de hele buurt in huis gehad te hebben is het nu tijd om te ruilen. Het huttendorp is begonnen. Vijf dagen lang mogen de kinderen met aangeleverd hout hun eigen huis bouwen. Maar de laatste jaren zie ik dat de ouders fanatieker zijn dan de kinderen zelf want hun kind moet toch wel het mooiste huisje hebben. Complete campings worden er gebouwd.
Ik trek daar de grens. Het is voor kinderen en hoezeer ik ook het beste gun voor mijn kinderen ik ga niet in m’n uppie een heel huis bouwen. De ouders van de kinderen die dagelijks bij mij in huis waren, bleven slapen, mee eten en meegingen naar Plaswijk zijn nu aan de beurt. Zodat ik nog een weekje semi-rust heb en me weer op het werk kan storten.
Om het een beetje goed te maken ben ik wel even gaan kijken met een tas vol drinken en snoep. Allebei de huizen, van zowel de jongens als de meiden, is al bijna af. De kinderen staan erbij en kijken er naar terwijl de ouders zich enthousiast in het zweet werken.
Ik geef allebei de kinders een dikke knuffel, wens de ouders succes en verdwijn weer snel naar mijn stille huisje. Zonder schuldgevoel.
