Het is nog vroeg in de ochtend als ik samen met de hond een kop thee drink. Ik zie dat mijn, normaal bruinkleurige laminaatvloer, een witte waas heeft gekregen. Hoeveel haren zou een hond eigenlijk per dag verliezen? De hond houdt zijn kop scheef alsof hij ook het antwoord niet weet. Wat hij wel weet is, dat ie nodig moet. De kinderen slapen nog en alhoewel het de taak van dochterlief is, besluit ik haar maar een keer te laten liggen en zelf te gaan.
We zijn wat later dan normaal in het bos, het is ook drukker dan normaal. Kon ik tijdens de vorige wandelingen nog een appje versturen tijdens het besnuffelen van elke grassspriet door hond, nu werd ik alle kanten opgetrokken omdat er zoveel leuke speelmaatjes waren. ‘Ze’ hadden dus gelijk, voor je sociale contacten moet je dus later gaan. Bij elke naderende hond met baas, begint mijn hond al enthousiast te springen. Ik hou hem kort en zeg gelijk, dat ie enkel wil spelen en niks doet. Baas en hond lopen stug door, er wordt niet gespeeld!
We komen onderweg veel honden met bazen tegen maar iedere keer krijgen we hetzelfde antwoord. Er wordt niet gesnuffeld, gespeeld of een praatje gemaakt. Dit hele hondengedoe is best fascinerend, juist omdat de ‘kattenmens’ altijd als een beetje gek en sociaal gestoord wordt neergezet. De hondenmens kan er dus ook wat van.
Na drie kwartier ben ik het getrek zat. Mijn armen lijken elk tien centimeter langer te zijn geworden. We draaien om en lopen terug naar huis. Opnieuw komen we een hondje en zijn baas tegen. Mijn hond wil weer spelen maar deze hond is oud dus het enthousiasme is ver te zoeken. Maar wat mij verbaast is dat zijn baasje enthousiast begint te praten over de hond. Uiteindelijk vertelt ze dat ie bij haar logeert omdat zijn baasje op vakantie is. “Net als mijn hond!” zeg ik enthousiast.
We nemen afscheid en terwijl we terug slenteren snap ik het ineens. Wij nieuwelingen horen nog niet bij de Roedel. We moeten natuurlijk eerst besnuffeld worden en onszelf bewijzen dat we bij de Roedel der uitlatende bazen mogen. Pas dan worden we opgenomen in de groep. Kattenmensen mogen dan een beetje gek zijn maar hondenmensen met hun hiërarchie en roedelgedrag zijn toch ook wel apart te noemen.
De hond blijft nog ruim een week en gaat dan weer terug naar huis. Ik zal nooit een deel worden van de Roedel der uitlatende bazen. Ik geloof niet dat ik dat heel erg zal gaan vinden. Ik denk dat zoonlief gelijk heeft als hij zegt: “Mam, jij bent gewoon een kattenvrouwtje.”
