[:nl]Scrollend door de appstore, lees ik over een PenPal-app. Niks datinggedoe gewoon gezellig kletsen over alledaagse dingetjes. Omdat ik als 15-jarige ooit ook altijd druk was met brieven schrijven naar Pen-Pals over de hele wereld, leek me dit wel een leuke app om uit te proberen. Na het downloaden en installeren ga ik op onderzoek uit. Je kunt berichtjes sturen naar mensen maar je kunt ook het messagebord bekijken. Mijn oog valt op een noodoproep van een jonge knul in Australië. Zijn vriendin is zwaar depressief en denkt aan zelfmoord. Wie weet raad. De hulpeloosheid schreeuwt uit zijn bericht.
Er zijn een heleboel mensen die alleen liken dus hij stuurt een nieuwe oproep niet alleen te liken maar ook te reageren. Hij weet niet meer wat hij moet doen om haar te helpen. Ik besluit hem een berichtje te sturen. Heel even denk ik na. Wat zou ik nou voor wijsheid eruit kunnen gooien dat een verloren meisje aan de andere kant van de wereld kan helpen? Wie ben ik om daar verandering in te brengen.
Mijn vingers beginnen te ratelen en ik vertel hem mijn verhaal, wat hij op zijn beurt aan haar kan laten zien. Ik vertel hem ook dat alleen zij het besluit kan nemen om de regie van haar leven in eigen handen te nemen. We kunnen allemaal op haar inpraten maar als zij de regie niet pakt is het leven verloren. Door het tijdsverschil krijg ik geen reactie meer maar de volgende dag rinkelt mijn telefoon. Een berichtje van de jongen met duizend maal dank. Mijn verhaal heeft haar geraakt, ze heeft besloten de regie in eigen hand te nemen en ziet het leven weer zitten.
Met een glimlach klik ik mijn telefoon weer uit. Hoe bijzonder is het, dat ik iemand aan de andere kant van de wereld heb kunnen helpen met mijn verhaal. Ik hoop dat ze gelukkig wordt en op haar beurt, wanneer er iemand voor hulp bij haar aanklopt hetzelfde zal doen voor die persoon. Zo maken we op onze manier deze verharde, egoïstische wereld waar iedereen alleen maar aan zichzelf denkt toch een stukje beter.[:en]Scanning through the Appstore I start reading about a PenPal-app. No datingstuff just a bit of a chat about daily life. When I was still a teenager in a long lost life I used to write letters to Penpals all over the world, yes I do come from a time without internet, so I thought it would be fun to try out this app. After downloading I found out it’s possible to send personal messages and reading the messageboard. A screaming for help message from some Australian kid catches my eye. ‘Please help, my girlfriend doesn’t want to live anymore and I don’t know what to do or say to her to reach her. Who can help me?’ It’s a weird message to read on a messageboard full with sandwhiches and selfies. ‘Please, dont just like my message, I need an answer.’ he continues in desperation.
For a moment I think what to say and decide to write him a message. What on earth could I say to a young girl on the other side of the world that would makes her feel better? How can I make the difference? I think back of the times I was in her shoes and what I would have given to hear the words I’m now saying to here. I’m not using the messageboard where everybody can read the message but I write him a personal message. I tell them my story and how I once was too on that turningpoint in life. How she is the only one who can make a change but taking control again. The whole world can send positive message to her but if she doesnt take controle and make a turn, things will never change. She has to be the director of her life and don’t let anyone else tell her different. Nobody has the right to judge her for being her. She is still so young and she could make her dreams come true if she just stopped listening to toxit people who talk her down.
There’s a big timedifference and after my long story there is no answer. I put my phone down and move on with my work with the girl in the back of my mind. I can so much relate to how she feels and I wish she could see there is so much more in life than what she has now.
It’s already the next day when I hear my phone ring. The desperate friend sends me a thousand thank you’s for saving her life. She was touched by my story and decided to take back the control. He hasn’t seen her ever so determined to make something of her life.
I couldn’t help smiling. How special it is to help someone on the other side of the world, who you don’t even know by face and who you will probably never meet, has got her grip back on life because of my story. I hope she will live a happy life and maybe on her turn she will do the same favor when somebody asks her for help. This way we can all make the hard, mean, selfish world a little bit better.
[:]
