[:nl]’Dat had je beter niet kunnen zeggen.’ merkt een vriend droogjes op als ik hem vertel over de meeting die ik had gehad. ‘Maar het was toch eerlijk? Ze vroegen toch om mijn mening dus die heb ik heel beleefd en onderbouwd gegeven.‘ zeg ik ter verdediging. ‘Dan nog had je beter een politiek correct antwoord kunnen geven.‘ zegt hij. ‘Jij doet ook alles met volle overgave, hè? Alles of niks.’ Ik knik. Zo ben ik. De één noemt me een dramaqueen, chaoot, overdreven emotioneel maar persoonlijk vind ik gepassioneerd leuker klinken. Ik hou van impulsieve ideeën, er vol voor gaan om vervolgens vol op je bek te gaan maar je hebt het in ieder geval geprobeerd en je kunt het afstrepen van je bucketlist. Hoe vaak ik wel niet dingen heb uitgeprobeerd. Wakker worden met het idee, het wiel uitgevonden te hebben. Stuiterend door het huis omdat ik niet kan wachten tot ik er aan kan beginnen om het vervolgens uiteindelijk toch maar weer los te laten want het werkte toch niet helemaal zoals ik in gedachten had. Hoe vaak de kinderen thuisgekomen zijn in een hele andere huiskamer dan toen ze weggingen omdat de muur ineens een andere kleur moest hebben of meubels verschoven moesten worden. Als de onrust weer toeslaat, is het tijd voor verandering.
Ik leef, ik lach, ik huil en ik dans vol overgave. De meeste mensen keuren het af waardoor ik me in het verleden nog weleens probeerde aan te passen conform de wensen van een ander. Maar dat werkte niet. Niet voor hun en niet voor mij. Ik ben niet doorsnee, dertien in dozijn. Ik ben gewoon….anders. Ik pas niet in het plaatje. Ik ben gewoon een gepassioneerd persoontje en daar is niks mis mee want het maakt me tot wie ik ben. ‘Ik ben gewoon geweldig. Ik hou van mij!!‘ app ik hem op dramatische wijze waar Hollywood nog een puntje aan kan zuigen. ‘En daarom vind ik je zo geweldig.’ zei hij lachend. ‘Je doet alles met hart en ziel. Toch vrees ik dat die opdracht aan je neus voorbij gaat.‘ Ik snap het wel en als dat zo is, dan was het toch geen goede match. Als ik mijn gegronde mening niet mag geven, wat voor basis hebben we dan om samen te werken? ‘We gaan het horen. Volgende week of zo. Zodra ik wat weet, laat ik je het direct weten.‘ Hij stuurt een duimpje terug. En ik? Ik zet de muziek hard aan en begin keihard te zingen en te dansen midden in de kamer.[:]
