Op een koude winterdag raak ik in een wachtkamer in gesprek met een andere alleenstaande moeder. We kijken allebei naar de wat afgeleefde man die voorbij sjokt. ‘De mannen zijn toch ook niet meer wat ze geweest zijn.’ merkt ze op en ik schiet in de lach. Ik begrijp helemaal wat ze bedoelt. We verwachten geen Johnny Depp, zou leuk zijn maar wees realistisch, een beetje leuk verzorgde man is toch leuker om naar te kijken. We raken in een hilarisch gesprek waarbij de rest van de wachtkamer waarschijnlijk geamuseerd meeluistert. Ik vertel haar over mijn impulsieve bui waarbij ik me inschreef bij een datingsite om me vervolgens direct weer uit te schrijven. Het is toch niet helemaal mijn manier van iemand ontmoeten. Ze knikt instemmend en ik ga verder met mijn verhaal.
Nadat ik bij alle datingsites in- en gelijk weer uitgeschreven was, kreeg ik een aanbod van een site een maand gratis te proberen. Ik klik op de link en zie dat mijn profiel direct weer geactiveerd is. Shit! Wil ik dit wel? Terwijl ik nog naar het venster staar, zie ik binnen tien minuten de mailtjes binnenstromen. De namen zijn al ietwat zorgwekkend; Tuureluur vindt me een leuke dame, Verlatenpapa vertelt z’n ziel en zaligheid, Knuffelbeer wil graag een knuffel komen geven, Kabouter roept alleen WOW, Rukkeplukkertje wil direct afspreken, Smurf72 vindt me geweldig en RodeDwerg vertelt mij in twee A4tjes hoe ik waarschijnlijk in elkaar steek en wat ik zoek.
De foto’s bij de profielen geven mij een idee hoe Rukkeplukkertje, Verlatenpapa en Tuureluur eruit zien. Uitgezakte, bankhangende, slapende mannen waar weinig in zit. ‘Serieus?’ denk ik bij mezelf, ‘Wil ik dit op mijn bank hebben?’ Als je jezelf dan al in een etalage durft te zetten, laat dan in ieder geval je beste kant zien en wees wat creatief in je teksten. Hoe desperate moet je zijn om hier op in te gaan.
Blijkbaar zit er ook een chatfunctie op die site en het ene na het andere venstertje onderin begint te knipperen. Alsof ze allemaal hetzelfde script hebben, komen ze allemaal met dezelfde openingszinnen hoe leuk ik ben. ‘Vertel me eens iets wat ik nog niet weet.’ denk ik sarcastisch en geïrriteerd. Waar zijn de echte mannen gebleven? De man met ruggegraat, de man die me laat lachen en een leuk gesprek kan hebben.
De vrouw naast me lacht herkenbaar om mijn verhaal. Terwijl zij naar binnen wordt geroepen, scroll ik mijn mail nog eens door. Hoofdschuddend zie ik de hilarische namen en foto’s voorbij komen. Ik besluit dat ook dit profiel weer offline gaat. Het komt zoals het komt en als het niet komt dan is het ook goed. Of zoals Sugarland het zo mooi zong: “I ain’t settling for just getting by. I’ve had enough so so for the rest of my life.”
