6.50 – 1 januari 2013. Ik schrik weer veel te vroeg wakker na een korte nacht. Automatisch kijk ik op mijn telefoon en kan een sentimentele glimlach niet onderdrukken. ‘Message delivered.’ Ach het is donker en ik lig alleen. Wat alle radio- en tv stations op oudejaarsdag doen, doe ik in de vroege ochtend van 1 januari in alle stilte. Ik denk terug aan het afgelopen jaar. Een jaar met ups maar ook heel veel downs. Een jaar waarin de wereld zou vergaan volgens de Maya’s. Ze hadden gelijk. Mijn wereld is ook vergaan. Mijn oude wereld. Maar met het vergaan van mijn oude wereld is mijn nieuwe wereld begonnen.
2012 heeft veel mensen uit mijn omgeving doen verdwijnen. Alsof ze ineens niet meer nodig waren, gingen ze in rook op, om nooit meer terug te komen. Tegen hun zeg ik, het ga je goed! 2012 gaf daarvoor in de plaats ook nieuwe vriendschappen, nieuwe ontmoetingen en vooral heel veel eye-openers. Bijzondere toevallige ontmoetingen die mij hebben doen beseffen dat ik mijn oude wereld gewoon aan gort moet slaan, de fik er in en vooral nooit meer omkijken naar wat is geweest. Enough is enough. Het is tijd voor een nieuw begin.
Ik denk terug aan de nieuwjaarsnacht. Zoonlief die voor het eerst van zijn leven vuurwerk mag afsteken. Dochterlief die als een echte beroepsfotograaf foto’s maakt van het vreugdevuur, de politie en brandweer in de straat. Ze stralen allebei. Alle drie weten we dat de verandering waar de Maya’s het over hadden bij ons in gang is gezet. Ik smijt mijn denkbeeldige schepen op het vreugdevuur. Ik loop nog wat dichterbij om ook mijn enorme zware denkbeeldige rugzak boven het vuur te legen. Weg met die troep. 2013 wordt ons jaar!
In de verte begint heel voorzichtig een vogeltje te fluiten. Ik kijk nog één keer naar mijn telefoon en glimlach, je zou eens moeten weten wat je in gang gezet hebt met één simpele hallo.
