[:nl]Het was weer zo’n chaotische dag waar werk en kinderen door elkaar liepen. Aan het eind van de dag liepen we met z’n drieën naar de auto. Dochterlief gestrest en druk vertellend over wat er die dag allemaal gebeurd was. Al haar frustratie van die dag kwam er uit en zoals zij alleen haar verhaal van de hak op de tak kan vertellen, probeerde ik het verhaal te volgen terwijl zoonlief in zijn eigen wereldje zijn verhaal wilde vertellen over zijn ochtend.
‘En toen zei zij dat en er klopte niks van, snap je dat nou?’
‘Wat was de zonsopgang mooi hè, toen we vanmorgen naar school fietsen. Heb je de zonsopgang vanmorgen ook gezien?’
‘Vind je het gek dat ik dan boos word als je zo doet? Ik kan daar zo niet tegen!’
‘Juul, heb je dat ook gezien vanmorgen?’
‘Ik word daar zo boos om, het is zo oneerlijk!’
‘Juul? zag je vanmorgen ook die zonsopgang?’
‘En dan moet ik rustig blijven, nou dat kan ik dan echt niet meer!’
‘Juul?’ blijft zoonlief stug doorvragen aan zijn zus.
We stappen alledrie in de auto en ik start de auto. Dochterlief komt niet meer uit haar woorden van frustratie en roept hard ‘WAT?!?‘ naar haar broer. Zoonlief schrikt en mompelt zachtjes: ‘Mooi he, die zonsopgang vanmorgen.’
Ondanks alle chaos, stress en het volgen van twee verhalen door elkaar, schiet ik keihard in de lach. De tranen biggelen over m’n wangen van het lachen. De kinderen kijken mij allebei verbaasd aan terwijl ik niet meer uit m’n lachbui kom. Met pijn in mijn buik van het lachen, begrijpen ze er helemaal niks meer van maar beginnen mee te lachen. Als ik eindelijk uitgelachen ben, probeer ik het hakkelend en stotterend uit te leggen wat nou zo grappig was maar ik begin weer te gieren van het lachen. Met horten en stoten vertel ik ze wat nou zo grappig was. Ze lachen mee, gewoon omdat mama zo grappig lacht. De stress is weg. Dit is mijn gezin en wat ben ik toch gek op die twee koters van mij, die mij altijd weer zo enorm aan het lachen krijgen.[:en]Yet another chaotic day where work and kids mingled and I had to juggle between the two roles I had. At the end of the day, all three of us went out for a bite. Walking to the car my daughter started her waterfall of words about a frustrating situation happened at school. It take some skills to be able to follow her stories but as her mother, I’m pretty good at it. Meanwhile my son was also telling a story about his morning. My kids tested me once, telling me both their story at the same time, both talking and I could tell them afterwards exactly what they told me because I listen to both. They were amazed by my skills.
‘And then she said that it was all wrong. Do you get that? I don’t get it.’ she blurred out frustrated.
‘Did you see the sunrise this morning riding to school? It was so beautifull.’ he said in a dreamy way.
‘Is it any wonder, I get angry when you act like that! I can’t deal with this shit!’
‘Juul, did you see it this morning?’
‘It really pisses me off so much. It’s so unfair!’
‘Juul? Did you see that beautifull colored sunrise riding to school?’
‘And I suppose to keep calm?? Seriously?? I am beyond calmness. I have my limits.’
‘Juul?’ I hear my son repeating the question not paying attention to her outburst.
We all get in the car. Meanwhile Daughter is so frustrated with the whole situation that she can’t find the right words anymore and suddenly yells at her brother: ‘WHAT?!’ My son startled of her agressive reaction mumbles: ‘Gorgious right? That beautifull sunrise this morning.’
Despite all the chaos, stress and trying to follow two different stories, I just started laughing so loud. Tears running down my face of laughing while the kids look at me with amazement and wondering what has gotten into me. Maybe I finally lost it. My stomach hurts from laughing. They have no idea what I’m laughing about so they started laughing too. When I finally catch my breath, I try to explain what was so funny but I start laughing again and they laugh with me only because I’m laughing. The stress is gone and it takes another ten minutes before I start the car. This is my family who I adore so much because we always have something to laugh about. Even if it’s the silliest thing.[:]
