Begin dit jaar plaatste ik een oproep via twitter, facebook en een heleboel knuffelkwijtsites dat ik op zoek was naar Teuntje. Teuntje was het knuffeltje van zoonlief die we kwijt zo’n 8 jaar geleden zijn kwijtgeraakt. Zoonlief had Teuntje gekregen van dochterlief toen hij net geboren was. Ze waren onafscheidelijk tot die ene verschrikkelijke dag. Ik kon niet anders doen dan Teuntje vervangen door Beer maar hoe lief Beer ook was, het was niet Teuntje. Dus ik bleef zoeken naar Teuntje.
Net toen ik dacht dat het me nooit meer zou lukken, viel er een mailtje in mijn mailbox of ik nog steeds op zoek was naar Teuntje. Ik wist niet wat ik las. Zou het echt? Bestaan wonderen echt? Mailtjes vlogen over en weer en toen kwam de foto. Het was hem echt. Ik had Teuntje gevonden!
Deze middag hadden zoonlief en ik een date met Iron Man. Niet echt mijn type film maar soms heeft een jongetje van 11 wat mannelijke input nodig. Met veel explosies redde de held de situatie en het meisje moest op haar beurt de held weer redden. Tijden veranderen dacht ik gniffelend. You go girl! Ook vrouwen kunnen gewoon superhelden zijn.
Bij thuiskomst vonden we een grote enveloppe op de mat. Zou het? dacht ik bij mezelf. Ik maakte de enveloppe eerst zelf open terwijl zoonlief er om heen sprong om te kijken wat er in zat. Voorzichtig trok ik een stukje uit de enveloppe, z’n gezicht werd serieus. Mama? Echt? Ik trok de rest van het konijn eruit en ik zag alle emoties voorbij komen. Blijheid, tranen, juichen en knuffelen.
Terwijl hij Teuntje niet meer losliet, vloog hij mij om de nek voor een superknuffel. “Mama’s zijn echt superhelden!” mompelde hij.
Don’t you cry for the lost. Smile for the living. Get what you need and give what you’r given. Een echte superheld ben ik natuurlijk niet want ik heb geen rode cape en ik kan ook niet vliegen, ook al bewijzen de flitspalen soms het tegendeel. Maar ik doe wat ik kan, waardoor ik bij anderen zo af en toe een mooie glimlach tevoorschijn kan toveren. Life’s for the living so live it. Or you’re better of dead.
