[:nl]Vanaf het moment dat ik wakker werd, was ik er al mee bezig. De zenuwen gieren bij mij net zo hard door mijn lijf als bij haar maar ik kon niets anders doen dan afwachten. Ik maakt ontbijt en lunch klaar voor zoon. Ik breng hem naar school en rij zelf door naar mijn afspraak vlakbij Schiphol. Ik was natuurlijk veel te vroeg dus zat ik in m’n uppie zenuwachtig te zijn. Nu stapt ze in de auto. Nu komt ze er aan. Nu heeft ze het gesprek. Nu moet het gaan gebeuren.
Ondertussen is mijn afspraak precies op tijd aangeschoven. Ik verontschuldig me voor het aan laten van mijn telefoon. Normaal doe ik dat nooit. Ik hou van beleefdheden maar dit is een uitzondering. Dochterlief moet voor de derde keer rij-examen doen. Ze gaat dood van de zenuwen en ik ook. Haar rij-instructeur heeft al die tijd geroepen dat ze perfect auto kan rijden. Beter dan menig automobilist die zijn papiertje al heeft. Maar daar heeft ze niets aan. Haar geluk hangt af van een examinator die wel of geen ruzie heeft gehad met zijn ex-vrouw die ochtend. Een examinator die wel of geen lol heeft in zijn werk. Je kunt nog zo je best doen maar je geluk hangt af van iemand die je goed gezind is of niet.
Trillend als een rietje begint ze aan haar examen. Ze heeft altijd al examenvrees gehad maar in dit geval is het nog tien keer erger omdat je afhankelijk bent van de grillen van iemand die je op een maandagmorgen voor het eerst ontmoet. Hij kent haar niet. Hij weet niets van haar verleden, van haar dromen en van haar angsten. Hij weet ook niet dat ze gewoon ontzettend goed kan rijden. Hij ziet niet dat ze slimmer is dan menig automobilist op de weg die al appent zijn kinderen naar school brengt. Zij is slim, zodra ze instapt gaat de telefoon uit.
Ze rijdt als een zonnetje. Zelfs haar instructeur die meerijdt bevestigt dat. Ze hoort gewoon haar rijbewijs te krijgen. De tweede keer hoorde ze het al te krijgen maar nu zeker. Toch hoort ze helaas dat ze haar rijbewijs nog niet krijgt. Iets met onzekerheid ofzo. Onzeker? Onzeker zijn is een moment opname! Als je al twee keer bent afgewezen is het dan niet een logische, menselijke reactie dat je voor de derde keer onzeker bent? En wie bepaalt die onzekerheid? Een gecertificeerde psycholoog? Een psychiater? Nee hoor, gewoon een examinator die zijn papiertje gehaald heeft via een thuisstudie. Iemand die nergens anders aan de bak kon komen en uiteindelijk maar examinator werd. Iemand die haar een half uur eerder de hand schudde en haar voor die tijd nooit heeft gezien.
Kun je het aanvechten? De instructeur zat erbij en was het er duidelijk niet mee eens. Nee dat kan niet. Het besluit van een examinator die toevallig op een maandagmorgen een examen aflegde bij een meisje, wat vreselijk nerveus was maar besloot dat te bestempelen als onzekerheid, laat hij opnieuw zakken. Toen ik het hoorde begon mijn bloed te koken want het geeft niet alleen een flinke deuk in haar zelfvertrouwen maar wat denk je van de kosten? Dat is lekker verdienen zo voor het CBR, we laten iedereen gewoon een paar keer zakken dan maken wij wat meer winst. Zo moet men bij het CBR gedacht hebben. We gooien er wat termen uit als onzekerheid of niet echt heel goed die ene keer in de spiegel gekeken en we hebben weer een reden. Zo zou ik ook wel mijn geld willen verdienen in het oplichten van mensen. Wat me nog het meeste irriteert is het feit dat hier nooit wat aan verandert. Is er geen ombudsman die wat aan dit soort maffiose praktijken doet? Geen regering die hier ooit kamervragen over stelt? Er is totaal geen controle factor. Er lopen kinderen met een roze papiertje naar buiten die nog geen auto kunnen starten en er zijn zenuwpezen zoals mijn dochter, die perfect kunnen rijden alleen bloednerveus zijn tijdens een toets. Je bent overgeleverd aan de grillen van een CBR-examinator.
Het is stom. Het is oneerlijk en we zijn allebei boos maar we geven niet op. Dat roze papiertje komt er! Is het niet linksom dan is het wel rechtsom, zolang we maar wel het knipperlicht gebruiken.[:]
