[:nl]Ik ben altijd al gek geweest op kinderboeken. Als kind was het normaal dat ik een mooi geïllustreerd boek had, later kreeg ik zelf kinderen en kon ik helemaal los gaan met het kopen van mooie kinderboeken maar nu zit ik een beetje in een impasse. Het is wachten op de kleinkinderen, wat overigens nog wel even mag duren hoor, tot ik weer los kan gaan met het kopen van kinderboeken. De meeste boeken heb ik natuurlijk nog steeds netjes opgeborgen in dozen op zolder staan. Eén boek was echt mijn bijbel toen ik heel jong was. Voor zo’n klein meisje als ik was het een enorm groot boek vol met illustraties en gedichtjes. De gedichtjes kende ik al snel uit mijn hoofd en de tekeningen zat ik dagelijks heel vlijtig met de tong uit m’n mond na te tekenen.
Uit dat grote blauwe boek vol gedichtjes en illustraties bleef mij altijd één gedichtje bij. Helemaal als ik het karakter van de persoon aan zijn geboortedag wilde linken want…
Maandagkind is mooi en blond
Dinsdagkind is kerngezond
Woensdagkind doet huilebalken
Donderdagkind doet zwervend zwalken
Vrijdagkind voorkomt uw wens
Zaterdagkind is een vlijtig mensch
Maar het kind dat op zondag het leven zag, is een zegen voor wie het kennen mag.
Als ik alleen al uitga van mijn eigen geboortedag, maandag, kan ik wel stellen dat er geen bal van klopt. Ik en blond?! No way! Nooit geweest, zal het ook nooit worden. Dochterlief is op zaterdag geboren, het is een schat hoor, echt, maar om haar nou een vlijtig mensch te noemen? Zoonlief heeft het ook niet getroffen met de woensdag. Als er eentje altijd een vrolijk lachende baby is geweest tussen zijn ziek-zijn door dan was hij het wel.
Hetzelfde onderwerp kwam heel toevallig ook ter sprake tussen mij en m’n vriend toen hij vroeg hoe het ging. Dat is sowieso al een vraag die je aan mij niet wilt stellen wanneer je het oprechte antwoord niet wilt weten. ‘Ach ja je kent me he? Same shit, different day. Ik ben op een maandagavond tijdens een soapserie geboren en daarmee was de toon van mijn leven gezet: een eeuwig durende soapserie op maandag.‘ Hij begint keihard te lachen. ‘Jij bent vast een zondagskind.’ zeg ik tegen hem omdat hij gewoon voor het geluk lijkt te zijn geboren. Ik weet niet hoe hij het doet maar het zit hem nooit tegen, hij leeft zijn leven zoals hij besluit het te leven, ik kijk er altijd met wat verwondering naar. Ik vraag hem dikwijls hoe maar verder dan ‘gewoon doen’ komen we niet.
‘Nee gek! De zondag is juist een slechte dag in Israel. De zondag bij ons is de maandag bij jullie.‘ Omdat hij geen idee heeft op welke dag hij dan wel geboren is ga ik googlen.
‘Donderdag. Je bent op een donderdag geboren.‘
‘Oh ja das de geluksdag bij ons. De dag dat het weekend begint. De dag dat het altijd een beetje feest is.‘
‘Go figure’ mompel ik binnensmonds.
Wij zijn er uit. Het leven wat je toebedeeld krijgt heeft dus niks te maken met karma, er in geloven, hard voor werken, fake it till you make it of geluk hebben. Het heeft gewoon alles te maken met het tijdstip dat je je eerste hap lucht inademt. Niks aan te doen. Terwijl hij hava nagilallend door het leven gaat, ploeter ik me door de ellende van alle dag. Hij houdt me op de hoogte van al zijn wereldreizen en ik hou hem op de hoogte van mijn dagelijkse soap. Wat kan ik zeggen, we zijn een soort yin&yang. Geen zwart zonder wit, geen licht zonder donker en geen positief zonder negatief. Het is wat we zijn, yin&yang[:]
