[:nl]’Kom even langs voor thee.’ appte een vriend toen ik zei dat ik weer een nieuwe aflevering had te vertellen uit het spannende leven van Moi. ‘Dan hebben we het gelijk even over het nieuwe project.’ Binnen een uurtje zaten we met z’n drieën aan tafel. Het zakelijke gedeelte was snel besproken. IT-guy ging er vandoor met een blik op zijn gezicht waar ‘raar mens!’ vanaf droop. Ik moet toegeven, ik had me ook niet echt gekleed op een zakelijke bespreking omdat ik zo de deur uit was gerend zonder er bij na te denken wat ik die ochtend had aangetrokken. Mijn knalroze schoenen en knalroze shirt maakten op hun eigen manier een statement naast de knalrode tas die ik bij me had en het groen daartussen deed een hopeloze poging om ook aanwezig te zijn. Die kleuren had hij nog kunnen overzien omdat ik grafisch ontwerper ben en die mogen excentriek zijn, die móeten zelfs excentriek zijn, anders gaat men er vanuit dat ze ook niet creatief zijn in hun vak. Maar die wisselwerking tussen vriend en mij, daar voelde hij zich toch wat ongemakkelijk bij. Ik ken hem twaalf jaar. Ik weet dat ie af en toe op z’n plek gezet moet worden en als moeder zijnde gaat me dat prima af. Tussendoor vroeg ik nog wat interessante werktechnische vragen, waardoor hij weer schrok want hoe kon dit palet aan kleuren voor zijn neus ineens zo’n smart-ass zijn die moeilijke IT-vragen stelde. Ik vrees dat ie na dit gesprek nog wel een paar uur heeft moeten bij komen.
‘So, tell me….’ zei vriend nadat IT-guy vertrokken was en wij op de bank waren geploft. ‘Nou dat dus….’ en ik vertel hem het hele verhaal van de stalker, de mail en situatie en kijk naar hem voor een antwoord, uitleg iets van waarom?! Maar hij mompelt echter alleen ‘what the fuck?’ Ik knik en haal mijn schouders op. ‘Bizar he?’
‘Hoe komt het toch dat dit soort dingen alleen jou overkomen? Je hebt altijd van die bizarre, onverklaarbare verhalen en je doet nooit iemand kwaad.’
Ik schiet in de lach. ‘Nee, ik kom zelfs nooit het huis uit, ik ben geen thrillseeker, ik zoek het niet op maar ik ben wel altijd de pineut.’
We kijken elkaar bedenkelijk aan en zijn even stil als de kat tussen ons in springt. ‘Ik weet het het is.’ zeg ik ineens. ‘Ik ben gewoon onder de verkeerde sterren geboren.’
‘Wat zijn de verkeerde sterren?’ vraagt hij nog onnozel.
‘Weegschaal. Ik ben een herfstkindje. Net als herfstkatjes ook van die kansloze katten die altijd ellende met zich meebrengen.’
Hij schudt zijn hoofd. ‘Nee dat kan het niet zijn.’
‘Nou, dan is het Peyton Place.’
Hij kijkt me vragend aan. Ruim tien jaar ouder en Amerikaans weet hij precies wat Peyton Place is of eigenlijk was.
‘Ik ben op een maandagavond geboren op de plee, tijdens een aflevering van Peyton Place. De rest van mijn leven is een maandagsoap gebleven.’
Omdat we geen andere verklaring hebben voor alle dikke, vette pech en mijn leven daadwerkelijk wel op een soapserie lijkt, houden we het maar op die verklaring. Ik ben benieuwd wat er in de volgende aflevering zal gaan afspelen. To be continued……[:en]’Drop by for tea.’ a friend texted me when I told him I had a new episode from the exciting life of Me. ‘We’ll talk business first and then you can tell me the rest.’ Within an hour, the three of us were discussing business at the big table. There was yet not much for me to do. First the businessplan, than the IT-guy and then me, the designer. When IT-guy said goodbye after the meeting I could read his face saying: ‘weird woman!’ I had to admit, I wasn’t really dressed for an official businessmeeting. My bright pink shoes and bright pink shirt were making a statement next to the furious red bag and the green pants in between tried to be present too. IT-guy could have overlooked the bright colors because I’m a graphic designer and we are allowed to be eccentric. We even have to be a bit eccentric because it shows we dare to be different, we dare to be creative. But it was the interaction between my friend and me what made him a bit uncomfortable. I know the guy for more then 12 years. We have our way of talking to eachother what may sound weird to other people. Between the funny jokes I did ask him some serieus businessolitions for the project we were starting. It shocked IT-guy again. How could a colorpalet like this, asking difficult, smart-ass IT-questions on what he didn’t have an answer yet. And all with a lovely smile ofcourse. I bet he had to recover from that meeting for at least a couple of hours.
‘So, tell me….’ my friend said after IT-guy left and we had moved to the couch. ‘Well, like that….’ and I told him the whole strange stalker story about a women (it’s always about a woman), the mail and the whole weird situation. After I finished my story I look at him searching for an explanation. We are always good in explaining things psychological or just throw a disorder or a trauma on it and it’s explained. But he only mumbles ‘What the fuck?!’ I nod and shrug. ‘Weird huh?’
‘You know what’s weird?’ he suddenly says. ’that these things only happen to you. You are the only person who always have these weird stories, weird things happening. Jealous people, stalkers, hate-attacks. Why? You wouldn’t hurt a fly.’ I laugh because the other day my son got annoyed I was chasing a fly in the house, to catch him and set him free outside in the garden. I’m not a thrillseeker, I hardly get out of the house but somehow it always finds me. Weird stories.
We both think for a moment. ‘I know what it is.’ I suddenly say. ‘I was born under the wrong stars.’
‘What are the wrong stars? There are no wrong stars!’ he says dismissing the solution.
‘I’m a libra, born in Autumn. You know, like the baby cats born in Autumn, those cats are always seen as problemcats.
He shakes his head. ‘No, that couldn’t be it’
‘Well then it’s Peyton Place.’
I can see he needs some more explanation to it. Being more then ten years older and American, he sure knows Peyton Place. I didn’t have to explain that part.
‘I was born on a mondaynight during an episode of Peyton Place. The rest of my life has been a shitty mondayeveningsoap.’ Because there is no other explanation why these things always happening to me, we keep it to that. My life is a very long soapserie. Can’t wait what’s going to happen in the new episode. To be continued…..
[:]
