Het begon ooit met een kort twitterberichtje: Ik zoek een snelle vormgever! Binnen enkele seconden had ik geantwoord. ‘Hier ben ik!’ Een mailwisseling ontstond en offertes werden gemaakt. Ik zat blijkbaar in de running met twee andere vormgevers maar oh wat wilde ik de opdracht graag. Een geweldig leuke opdracht in mijn eigen dorp. Fingers crossed hoopte ik, dat ik de opdracht zou krijgen en ja hoor tot mijn verbazing kreeg ik al snel het verlossende telefoontje van de opdrachtgever om in een meeting te bespreken wat ze juist niet wilde. Dat was nog eens een andere aanpak, normaal hoorde ik aan wat een klant wel wil. Samen gingen we aan de slag en samen zetten we binnen no-time een nieuwe huisstijl en bijbehorende website op.

Stiekem slopen er ook privé verhalen tussen ons werk door.  Verbazingwekkend genoeg kwamen die verhalen zo enorm overeen dat het niet meer op toeval leek dat we elkaar gevonden hadden op Twitter. Wanneer de één uitgleed over weer een tegenslag, stond de ander klaar om een schop onder de bekende boney ass the geven om vervolgens te verzanden in een simpele: ‘ik begrijp je, het is kut, pot, ketel en zwart enzo.” Soms heb je niet meer nodig dan dat. Gewoon horen dat het shit is en verder niks. Iemand die daadwerkelijk snapt hoe Shit iets kan zijn maar daar een romig sausje van sarcastische, pikzwarte humor overheen giet zodat je door je tranen heen toch weer kunt lachen. Zelfs als het moet, Shit, Kut en Klojo een schop onder hun dikke kont te geven want impulsief zijn we!

Wat ooit een opdrachtgever was, is uitgegroeid tot een warme vriendschap die ik elke dag weer koester en waardeer en samen hebben we de grootste plannen die wel uitgevoerd gaan worden. In tegenstelling tot Shit, Kut en Klojo die alleen maar dromen. Thin Lizzy zong ooit: the boys are back in town. Maar pas op….de tekst is veranderd in The bitches are back in town! We will be back….. cause I’m stronger than ever, you made me this way.