Het is de middag voor Kerst dat ik mijn werk neerleg. Buiten regent het hard en gaat de storm tekeer. Binnen maak ik het huis gezellig met kaarsjes en gezellige muziek. Ik zet de verwarming een tikje hoger. Het is één van de vele zegeningen, een warm huis. Ooit was er een tijd dat ik dat nog niet kon doen. Bang voor de eindrekening. Ooit was er ook een tijd dat ik niet wist hoe ik aan een gezellig kerstmaal moest komen. Buiten waait de storm hard en binnen tel ik mijn zegeningen van 2013.

Het begon al op nieuwjaarsdag waarop ik al mijn oude, overvolle vrachtschepen denkbeeldig op het vreugdevuur wierp. Weg ermee! Daarna ging eindelijk de bezem, of eigenlijk de verfkwast door het huis. Oude gewoontes veranderden we in nieuwe tradities. Terwijl Nederland zucht onder de crisis, vier ik mijn tienjarig bestaan van mijn bedrijf. De enige crisis die ik ervaar is de drukte en de vele grafische spoedjes.

Dochterlief begon met veel enthousiasme op haar nieuwe school waar ze welkom was en de begeleiding kreeg die ze nodig heeft. Zoonlief zit in zijn laatste jaar en kreeg natuurlijk VWO advies voor het volgend schooljaar. En ik besluit ook om de lesboeken er weer bij te pakken voor een nieuwe richting.
Voor het eerst in jaren zijn we met z’n drieen op vakantie geweest. En wat hebben we genoten. Wat was het heerlijk! Wat zouden we dit graag elk jaar willen.

Terwijl ik nog een kopje warme thee zet voor mezelf, denk ik terug aan de wijze woorden die ik laatst van iemand kreeg; “Geniet nou eens gewoon!” Na het verbranden van die oude vrachtschepen vol ellende aan het begin van dit jaar, vind ik dat het nu tijd wordt om te genieten. Genieten van de eerste zonnestralen op mijn snoet, genieten van die honderdduizend knuffels die ik elke dag van mijn kinderen krijg, gewoon genieten omdat het mag.

Deze kerst doen we op mijn manier. Het is kerstavond als ik vriendin C thuis ophaal. Met kerst laten we elkaar niet alleen zitten. Net als vorig jaar kunnen we lachen om suffe dingen. We laten de ellende even voor wat het is en halen de herinneringen op van een jaar geleden. Zo vaak draaien we het liedje: “volgend jaar lachen we erom” Het grappige is, dat we dat nu dus ook echt doen. Dat biedt perspectief voor het volgend jaar voor haar.  De rest van de kerstdagen doe ik ook mijn tempo, mijn zin, mijn manier van genieten.

Na het kerstontbijt en voordat we weggaan, leggen we het moment van genieten vast voor later. De zelfontspanner op de camera doet zijn werk. Wij hoeven alleen maar te lachen en iedereen hele fijne feestdagen te wensen. Volgend jaar gaan we genieten!