Woendagavond, half 12. Piep Piep. Een smsje van een klant. “Kom je morgen ook naar mijn boekpresentatie?” Ik denk na. Hoe krijg ik op zo’n korte termijn nog een oppas?
Gelukkig bood mijn zusje aan te willen oppassen dus donderdagavond reed ik richting Amsterdam. Vanaf het moment dat Keith mij benaderde voor een nieuwe website werden er geen afspraken gepland. Keith leeft in het hier en het nu. Zo belt hij om half 7 ‘smorgens voor een spoed update op de website of een paar uur voor een presentatie of opening. Ik heb die theorie op zich ook maar toch heb ik rekening te houden met mijn wandelende pensioenregelingen.
De cd van dochterlief zit nog in de cd-speler. “Je bent van ver gekomen. Je hebt het ver gebracht. Dus als het even tegen zit. Bedenk dan wie het laatste lacht.” We vinden het allebei een geweldig nummer. Maar zodra de kleine zeemeermin zich aanbiedt verwissel ik de muziek toch liever voor Janis.
Tussen het gebler van Janis en mij door horen we kreten als: “bij de volgende afslag links. Ga hier links….LINKS! Bram wordt nog net niet boos als het licht op rood staat en ik nog niet naar links mag.
Precies op tijd stap ik Panama binnen. Keith heeft weer groots uitgepakt. Het leuke aan Keith is dat hoeveel mensen hij ook kent en hoe bekend hij ook is, hij toch altijd even in een hoekje wegkruipt met mij om te vragen hoe het gaat.
De boekpresentatie van het boek “pushing the limits” is indrukwekkend. We kregen een videoboodschap te zien van John Hiatt en een speciaal voor Keith gezongen nummer Have a little faith in me. Ik was zeker niet de enige met een brok in de keel.
Na alle toespraken word ik aangesproken door een advocaat. Ook alleen aanwezig. Al snel komen we op juridische zaken, echtscheidingen en een oneerlijke wereld. We hebben het over de teksten op een website. Wil een gescheiden moeder aangesproken worden als zielige vrouw? Nee! Ik zou me behoorlijk beledigd voelen en de advocaat absoluut niet inhuren. Ik leg hem in het kort mijn situatie uit. Eigenlijk wil ik er niet teveel over uitwijden. Hij raadt me aan een goede advocaat in te huren. Ik vertel hem dat ik het vechten voor gerechtigheid zat ben. Komt tijd, komt raad, komt gerechtigheid. Uiteindelijk zullen de personen in kwestie zichzelf recht in de spiegel moeten aankijken.
Een laatste tip die hij me kon geven voordat ik weer wegvloog, was om een rijke man te trouwen. Daarmee lossen al mijn problemen op als sneeuw voor de zon. Maar laat ik nou zo helaas niet in elkaar steken. Trouwen doe je uit liefde en of de prins nou putjesschepper is of een prins uit Dubai zou mij niet boeien. Of we nou in een hutje op de hei wonen of in een kasteel met gouden kranen. Ik wil echte liefde en ik zal nooit en te nimmer genoegen nemen met minder.
