[:nl]‘Ik ben toch niet de enige met dit probleem?‘ vraag ik gefrustreerd aan Oom in Australië, tijdens ons wekelijkse Skypeuurtje. ‘Er zal toch wel ergens een mogelijkheid zijn?‘ Sinds mijn bezoek in 2015 hoopt hij dat ik snel weer op bezoek kom. Zoonlief wil graag mee en ik wil graag met mijn kinderen naar Australië. Maar dat gaat niet want tegen de tijd dat we kunnen gaan, is zijn paspoort verlopen. Om zijn paspoort te laten vernieuwen heb ik een handtekening van zijn verdwenen vader nodig.
Ik las laatst een artikel over jonge weduwen en weduwnaars. Wanneer ze er plotseling alleen voor komen te staan, hebben ze het zwaar met de zorg voor de nog jonge kinderen, het verwerken van het verdriet en weer aan het werk moeten gaan. Toen de vader van mijn kinderen verdween, had ik dezelfde problemen. Ik stond ook ineens alleen voor de zorg van een baby en een kleuter, ik moest ook ineens het inkomen bij elkaar schrapen. Ik stond ook, net als zij, op de overlevingsmodus met als enige verschil dat mijn kinderen geen wezenpensioen kregen. Daarbovenop is het bij medische behandelingen en andere officiële zaken verplicht, dat beide ouders hun handtekening zetten, wat onmogelijk is, als de andere ouder is verdwenen. Ik heb door de jaren heen altijd de mazen van die wet weten te vinden maar helaas nu niet meer. Men denkt namelijk dat ik mijn kinderen zal gaan ontvoeren als ik zijn handtekening niet heb. Misschien ontvoeren naar een vijf sterren luxe resort om vakantie te vieren!
‘Waarom heb je dan gedeelde voogdij?‘ werd me vaker gevraagd. Ik heb de andere ouder nooit uit de ouderlijke macht laten zetten omdat die procedure veel tijd en geld kost. Geld wat ik beter kon gebruiken. Geld om rekeningen te betalen omdat de andere ouder ook nooit alimentatie betaalde. Het werd me keer op keer afgeraden om dat proces in te gaan. Nu, drie jaar voordat de jongste 18 wordt en we van de problemen af zouden moeten zijn, heb ik het gevoel net voor de finish te struikelen. Na een gesprek met een advocaat weet ik, dat ik via de rechter een handtekening kan krijgen voor een paspoort, ik heb een uittreksel uit GBA nodig van Zoonlief, van mij en….van vader maar vader is verdwenen en ik heb geen uittreksel van hem uit het GBA. Zonder uittreksel, geen aanvraag bij de rechter. Zonder aanvraag bij de rechter, geen handtekening en zonder handtekening geen paspoort. We staan weer op hetzelfde punt als waar we begonnen en de logica is ver te zoeken. Ik voel een ongekende frustratie omhoog borrelen om met mijn hoofd tegen de muur wil bonken.
Vermist is half af, je kunt niet verder, je kunt niet terug. Er zijn geen antwoorden, alleen maar vragen en de wet doet niet aan vermiste zaken. Of je bent dood of je komt je verplichting na maar zoiets als vermist bestaat blijkbaar niet. En dan heb ik het nog niet eens over de emotionele kant, wat het met mijn kinderen doet. Het klinkt misschien onaardig maar dood is gewoon een meer duidelijke en definitieve actie dan vermist zijn.
[:]
