Met de stijging van het aantal echtscheidingen lijkt er ook een hele nieuwe doelgroep te zijn ontstaan voor ondernemers. De datingsites springen er natuurlijk enthousiast op in, alleenstaande vakanties, coaches, je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel een hulpgroepje, zelfhulpboek of website waarbij je je kunt aansluiten om je niet meer alleen te hoeven voelen in je strijd.
Toch zijn er momenten dat een forum, een website of een zelfhulpboek niet die steun kan geven zoals een partner dat zou doen. Van die momenten die je zo graag had willen delen met je allerbeste maatje. De hoogte- en dieptepunten van elke moeder of vader. Je kind wordt ziek en niemand lijkt te weten wat hem mankeert. Natuurlijk blijf je sterk voor je kind en je houdt braaf je omgeving op de hoogte van de laatste ontwikkelingen. Maar aan het eind van de dag, als je het licht uit doet en je die lege plek in bed ziet, mis je een paar warme armen en het zachtjes fluisteren in je oor, bij het vallen van je tranen, dat alles wel goed komt. Er is geen boek ter wereld die je kan vertellen hoe je daarmee moet omgaan zonder dat je het boek door de kamer wilt smijten. Behalve dan dat je de tranen laat vallen, wetende dat het goed komt en je de volgende dag weer vol goede moed opstaat.
Of de dag dat je kind voor het eerst in haar leven op eigen kracht over is naar het volgende schooljaar met allemaal voldoendes en flink wat pluimen van de leraren die bijna allemaal hadden verwacht dat ze het niet zou redden. Dat jouw kind als voorbeeld wordt gesteld van hoe het ook kan. Jouw kind, waar je zo hard voor gevochten hebt om het een plaatsje te geven in de maatschappij. Je wilt een gat in de lucht springen, je barst van geluk en opluchting en je wilt direct je maatje bellen om te vertellen wat je zojuist is verteld maar….je hoeft niemand te bellen en niemand viert het met jou mee. Niemand die ziet dat jij de drijvende kracht bent geweest achter haar succes. Omstanders feliciteren je wel, geven duimpjes en likes maar dat uitbundige gevoel wat jij beleeft, dat is er niet want je bent gewoon één van de velen op een forum.
Ondanks alle overdreven positiviteit in alle hulpgroepen blijven er eenzame momentjes in het leven van een alleenstaande ouder. Misschien komen ze net zo goed voor in een relatie en horen ze gewoon bij het leven. Ik hou ze tegenwoordig maar voor mezelf want door het niet begrepen worden, of door de ‘kant-en-klare-oplossing die dan wordt geboden groeit dat gevoel nog meer.
Ondertussen is het ene kind weer helemaal beter en het andere kind begint aan haar examenjaar. En ik? Ik hang de slingers op en begin de ballonnen op te blazen want er moet een verjaardag gevierd worden. Zestien jaar moeder en ik heb er nog geen dag spijt van gehad!
