Het is zaterdagmorgen als ik op liefdevolle wijze zachte kopjes tegen mijn wang aanvoel schuren. Mijn kat maakte me zachtjes wakker omdat ze trek krijgt en haar rondje buiten wil lopen. Ik geef haar een aai over haar bol en ze antwoord met nog meer knuffeltjes en kopjes. ‘Wat ben je toch een schatje.’ zeg ik tegen haar als ik me uitrek en probeer op te staan. Beneden horen we allebei hetzelfde terroriserende gepiep van de logé-pup. We kijken elkaar aan, ik geef mijn kat nog een aai en zeg hoopvol tegen haar dat het nog maar een weekje is. Of was dat om mezelf moed in te spreken? Een week voordat de logé-pup kwam, begon dochterlief opnieuw te zeuren over een hond. Ze wil al jaren een hond, dat lijkt haar leuk, zegt ze steeds. Het droombeeld van door het bos galopperen met haar paard en hond. Maar daarbij vergetend dat een hond vier keer per dag moet worden uitgelaten, altijd aanwezig is en te dom is om iets zelf te verzinnen. Een vermoeiende bezigheid wat vooral op mij neerkomt.
De logé-pup begint steeds harder te piepen en ik zal toch de confrontatie aan moeten gaan met het beest. Ze zal wel moeten plassen. Snel trek ik mijn ochtendjas aan om haar alvast in de tuin te laten. Als ik haar uit de bench haal begint de ellende; springen, bijten, blaffen, harde nagels schuren diep in mijn huid. Ik wil gewoon eerst een kop thee en ontbijt maar ze houdt niet op. Ik laat haar snel in de tuin een plas doen. Mijn mooie tuin die er ondertussen als oorlogsgebied uit is gaan zien. De lavendel ligt plat, het gras ziet eruit alsof er een bommenwerper over is gevlogen en ach ach mijn arme hortensia’s.
Binnen krijgt zij brokken en neem ik snel een ontbijt. Nog voordat ik de eerste hap neem, ploft ze al boven op m’n krant om daar een hap uit te nemen. Ik geef haar De Blik die bij menig puber hier in de buurt perfect werkt maar niet bij dit domme geval. Alles moet snel met een hond, snel eten, snel aankleden en snel gaan wandelen. Terwijl logé-pup in de kamer wacht, laat ik de kat, die ook graag naar buiten wil, door de voordeur naar buiten. Het slimme beestje weet dat als de tussendeur dicht zit, zij veilig naar buiten kan.
Vervolgens gaan logé-pup en ik ook naar buiten voor een verfrissende ochtendwandeling door het bos. Ik had net zo goed een stuiterbal met XTC op aan een lijntje kunnen hebben want dit geval schiet werkelijk alle kanten op en heeft weinig opvoeding gehad. De muziek op mijn MP3speler geeft nog enige afleiding en verlichting. Na een half uur van vele ah’s en oh’s van voorbijgangers die haar zo knap, lief en leuk vinden is haar ego genoeg gestreeld en gaan we terug naar huis. Nog een laatste terroristische aanslag van vijf minuten op tuin en woonkamer voordat ze echt vermoeid neerploft en het even voor twee uurtjes stil is.
Ik zie mijn kat meelijwekkend op de schutting hoofdschuddend toekijken. ‘Ik weet het, meisje, we zijn geen hondentypetjes maar je als je iemand kan helpen vind ik dat je dat zeker moet doen.’ Nog een weekje en dan zijn we voorgoed verlost van dit terroriserende monster wat lijkt op een klein, lief puppy.
