Zelfs de meest lieve, rustige personen die geen vlieg kwaad doen, overvalt het ineens. Die enorme alles overspoelende emotie boosheid. Voor heel even niet meer voor rede vatbaar omdat het gewoon niet eerlijk is. Omdat het gewoon stom is. Ik herken het zo goed. Momenten in je leven die je overkomen, waar je niks aan kunt doen en die je machteloos doen staan. Boos omdat het jou weer moet overkomen.
Je kunt exploderen bij degene die je na staan maar die er ook niks aan kunnen doen. Je kunt het ook ver weg stoppen, je Mona Lisa glimlach opplakken en zeggen dat het prima is. Snel in je veilige hoekje wegkruipen en hopen dat de buitenwereld niets aan je merkt hoe boos je bent. Of je kunt ook gewoon je boze muziek op zetten en keihard meezingen. Made a wrong turn once or twice. Dug my way out, blood and fire. Bad decisions, that’s alright. Welcome to my silly life. Net zolang tot je de boosheid, machteloosheid en frustratie voelt weg zakken en je om jezelf kan lachen hoe raar je staat te doen.
Zoonlief is precies een kopie van mij. Ook hij laat niet snel zijn boosheid zien. Gister moest ik hem een niet zo’n leuke boodschap vertellen. Liever had ik het voor me gehouden maar dat ging helaas niet. Ik probeerde de boodschap zo voorzichtig mogelijk te brengen maar ik zag aan zijn ogen dat het niet uitmaakte. Voor een moment keerde hij in zichzelf om voor het eerst z’n jarenlange opgekropte woede eruit te gooien. Boos zijn, schelden, vloeken en alles zoeken wat ie met mijn goedkeuring kapot mocht scheuren en slaan. Mistreated, misplaced, misunderstood. Mistaken, always second guessing. Underestimated, look I’m still around. Ik zag het gelaten toe en snapte zo goed hoe hij zich voelde. Samen waren we boos. Samen foeteren schelden en tieren. Het is niet eerlijk hoe degene met de grootste mond en het slechtste gedrag alles voor elkaar krijgen. Het is niet eerlijk dat degene die netjes, beleefd, eerlijk en oprecht zijn altijd aan de kant geschoven worden.
De boosheid wordt niet minder maar het brengt ons wel dichter bij elkaar. We begrijpen elkaar, als twee doperwtjes in hetzelfde potje. We trekken ons eigen plan. Pretty, pretty please, don’t you ever, ever feel. Like you’re less than fucking perfect. Pretty, pretty please, if you ever, ever feel. Like you’re nothing, you’re fucking perfect to me!
