‘Buddy zou in zijn broek plassen van het lachen.’ denk ik grinnikend als ik een poging doe vijftig cupcakes te maken. Op mijn gezicht zitten vegen bakpoeder en chocolademousse. M’n keuken zit onder de chocoladespetters. Wat een troep. Ik werp een blik op de klok en die slaat precies tien uur. Voor heel even ga ik terug in de tijd. Dertien jaar geleden werd om deze tijd het mooiste jongetje wat ooit geboren is in mijn armen gelegd. Of eigenlijk, ik zat op mijn knieën voor de wc, pakte hem zelf en wist gelijk dat dit mijn Xavier was. Geen enkele andere naam zou hem passen.
Met zijn grote blauwe kijkers keek hij mij aan met een blik van herkenning. ‘Hey you!’ Niet alleen was de bevalling bijzonder en moesten ze hem drie keer wegen omdat ze niet konden geloven hoe groot hij was maar ook zijn alertheid en zijn kracht waren uniek. Ik herinner het me allemaal nog als de dag van gister. Drie dagen en nachten ben ik wakker geweest omdat ik alleen maar naar hem wilde kijken. Ook de jaren daarna was hij altijd bijzonder vrolijk, zelfs in tijden dat er eigenlijk niks te lachen viel. Hij was nog maar net twee toen we door een aanrijding met een harde klap tot stilstand kwamen. Voor even was alles stil totdat zijn vingertje omhoog ging en hij enkel ‘Boem’ zei. Ja, dat was een heldere omschrijving van wat er zojuist was gebeurd.
Nu, dertien jaar later, slik ik om tien uur even de emotie weg en stuur hem een appje dat ie nu echt dertien jaar is. Bijzonder is hij nog steeds, bijzonder uitmuntend in alles wat ie doet. Na de ouderavond van gisteren weet ik ook weer hoe bijzonder goed hij het op school doet. Bijzonder, hoe hij dagelijks toch nog even knuffeltjes bij me komt stelen. Gewoon, omdat het kan. Maar niet waar zijn vrienden bij zijn of op het schoolplein.
Door het belletje van de oven, schrik ik op uit m’n gedachten. Minder bijzonder zijn mijn cupcakes. Wat een vervormde gedrochten. Zoonlief denkt wel dat ie de hele avond zijn nieuwe game kan gaan spelen. Wat hij niet weet is dat er zo’n vijftig afgrijselijke cupcakes klaar staan voor een verrassing die we nog even stil houden.
