Vriendschappen; sommige gaan een leven lang mee en andere zijn maar van korte duur. De kleine vierig-jarige meisjes die bij dochterlief ooit op de kleuterschool zaten, komen nu langs als jonge vrouwen. De één flink gegroeid en de ander nog steeds een ukkepuk. Door de jaren heen heb ik al heel wat verhalen gehoord over de meiden. Dan was er weer ruzie, vaak om niks, om daarna weer een BFF-ketting om te doen want ze waren toch Best Friends Forever? Om vervolgens weer ergens ruzie over te krijgen en de ketting in de hoek te smijten. Het was soms niet bij te houden wat de status van elke vriendschap was.
Ooit was er jaren geleden altijd één meisje op de manege, waar dochterlief continue mee in strijd lag. Dan kwam ze weer thuis met verhalen over M. ‘M heeft dit gezegd, M heeft dat gezegd, ik ben zó boos op M!’ De jaren verstreken en M raakte een beetje in de vergetelheid, tot ze elkaar in het paardencircuit weer tegenkwamen. Ik hield m’n hart vast. Zouden ze weer beginnen? Maar tot mijn grote verbazing waren M en dochter ineens dikke vriendinnen. ‘Mam, ik ga samen met M naar de paarden. M en ik gaan vanmiddag op buitenrit.’ Schaapachtig vroeg ik of dit dezelfde M was als jaren geleden. Dochterlief kijkt me verbaasd aan en vraagt waarom. Als ik haar vertel over de ruzies die ze ooit samen hadden, wuift ze dat vrolijk weg. ‘Oh ja joh, we waren jong. Geen idee meer waar dat over ging.’
Sceptisch als ik ben wacht ik de eerste ruzie af. Maar dan komt er pech op pech in het leven van dochterlief. Pech dat ze van haar paard valt en haar rug zo zwaar blesseert dat ze niks meer kan. M appt haar steeds hoe het met haar gaat en helpt haar met het paard. Maar ook toen het paard zelf geblesseerd raakte, was M er bijna nog eerder dan de dierenarts voor steun en hulp aan dochterlief. Ook de dagen daarna, als Paard zijn medicijnen moet krijgen, is M daar om te helpen. De ene geblesseerd aan de rug en de ander aan haar arm door de val van haar paard. Stuntel en stuntel helpen elkaar de winter door. De één kan wel bukken en de ander kan beide armen gebruiken. Tussendoor kijken ze samen Netflix zodat hun eigen blessures kunnen genezen.
De nietszeggende ruzies waarvan we nooit zullen weten waar ze over gingen zijn duidelijk verleden tijd. Als het er op aan komt staan M en dochterlief voor elkaar klaar en dat vind ik in deze tijd toch een bijzonder iets. Bedankt M, voor de dagelijkse steun aan dochterlief en dat je mij zo ook een beetje ontlast in de paardendingen die gedaan moeten worden!
