Ik val direct met de deur in huis. Ik heb wat uit te leggen aan de wereld. Ik moet wat bekennen. Het is iets wat niemand van mij had verwacht. Waarvan iedereen dacht dat het nooit meer zou gaan gebeuren. Precies! Ik sport! Althans. Iets wat te maken heeft met ontspanning en beweging.
Al van kleins af aan heb ik een bepaalde aversie tegen sport. Ik heb vele sporten geprobeerd maar ik zie er de lol niet van in om achter een bal aan te hollen, dat laat ik aan honden over. Doelloos rondrennen doe ik wel wanneer mijn kinderen hun kamer niet willen opruimen. Voor gewichtheffen hoef ik niet naar de sportschool want ik doe wekelijks de boodschappen. Ik krijg genoeg beweging. Als iemand, die mij niet goed kent, weer eens voorzichtig opperde dat ik moest gaan sporten zei ik steevast: “Ik hoef niet te sporten, ik heb twee kinderen.”
Toch begon ik hier en daar wat lichamelijke gebreken te vertonen. (lees: ik viel in onderdelen uit elkaar) Tijd voor een actieplan! Na een wekenlange niet uit te houden pijn in mijn schouder, besloot ik toch maar eens een fysio te benaderen. Zag ik zelf al doembeelden van beknelde zenuwen en moeilijke behandelplannen, vertelde zij me gewoon simpelweg dat ik rust en ontspanning nodig had. Als dát geen open deur was die open werd getrapt! Merkwaardig genoeg was zij wel de enige waar ik het van aannam en dus besloot ik de boel eens flink op z’n kop te zetten. Eén van die acties was beginnen met iets wat leek op sport. Tai Chi Tao. Het enige wat ik hoef te doen is een uurtje voor mezelf in plannen. Een uurtje bewegen op rustige muziek. Even de boel de boel te laten en tot rust komen. Het klonk ideaal. Geen gehijg of gezweet en geen rare fratsen.
Ondertussen zijn er twee weken voorbij. De extreme pijn in mijn schouder is nagenoeg weg. Op woensdagochtend sta ik op met de gedachte dat ik er eigenlijk geen tijd voor heb maar al snel tikt mijn nieuwe Ik mijn oude op de vingers. Zolang ik het maar niet als sport zie maar gewoon als beweging en ontspanning dan moet ik het toch zeker wel vol kunnen houden tot aan de zomervakantie. Ik ga mijn best doen!
