“Congratulations, you have successfully scheduled an appointment.”
Ik staar met gemengde gevoelens naar de bevestigingsmail die binnen komt. Ik heb het echt gedaan. Ik heb echt een visum aangevraagd en een interview ingepland. De ambassade in Nederland zit potdicht dus ik heb een afspraak in Duitsland gemaakt. Alsof het allemaal nog niet spannend genoeg is, wordt dit weer een hink-stap-sprong-reis maar jeetje, de zaadjes beginnen te groeien. Ik heb forums doorgespit en in Facebookgroepen vragen gesteld. Ik kwam erachter dat je de Hollander wel uit zijn land kan halen maar nooit zijn land uit de Hollander dus ik maak een mental note dat ik Hollandse bijeenkomsten in US moet vermijden.
Ook met het zakelijke netwerk heb ik niet stil gezeten want als mijn B1 visum wordt goedgekeurd mag ik daar wel klanten ontmoeten. Het werk moet ik dan wel weer terug in Nederland doen. Daarom heb ik me aangesloten bij een groot Amerikaans zakelijk netwerk. Waar ik eerst een beetje bang was om niet geaccepteerd te worden, viel ik in een warm bad van allemaal stuk voor stuk vreselijk lieve mensen die het geweldig vinden wat ik ga doen. Ergens in mijn achterhoofd hoor ik dat stem van mijn vader, ‘oh dat gaat je toch niet lukken.’ Ha watch me! M’n moeder moppert dat ze het er totaal niet mee eens is, want wie moet er nu voor hun zorgen. Ik glimlach en bedenk me dat het nu eindelijk eens tijd wordt om voor mezelf te gaan zorgen. Het zakelijke netwerk draagt me op handen en ik krijg de ene lead na de andere. Overweldigend en geweldig tegelijk.
Het is nu een maand geleden dat ik actief begonnen ben met mijn Digital Nomad plan. In die maand heb ik vreselijk veel informatie gevonden, een visum aangevraagd en een interview ingepland en naar huisvesting gezocht (maar nog niets vastgelegd). Ik heb wekelijks gemiddeld zes gesprekken gehad met Amerikaanse entrepreneurs, die mij allemaal stuk voor stuk hebben uitgenodigd in hun eigen staat. Als de koningin van Nederland reis ik in gedachten wuivend door het land. Ik begin er echt zin in te krijgen en dat straalt uit. Ineens krijg ik berichten, mailtjes en appjes met vragen over visums, verzekeringen en andere belangrijke informatie. Mensen vragen of ik al vertrokken ben of nog steeds in Nederland ben. Ik bén nog steeds in Nederland maar ik hoop na de zomer te kunnen vertrekken. Om iedereen op de hoogte te houden, heb ik mijn oude spinseldagboek maar weer geopend om jullie virtueel mee te nemen op mijn reis.
To be continued….
