[:nl]Op zomaar een werkdag gaat de telefoon. Ik neem op met ‘hi’ omdat ik al had gezien welke klant er belde. ‘Hey, ik wilde even zeggen dat ik het echt een geweldig logo vind! Super. Helemaal top! Okay, doei he.’ Hij gooit de boodschap in één lange adem eruit en hangt, nog voordat ik iets kan zeggen, op. Ik schiet keihard in de lach. Die klant belt soms drie keer op een avond en soms zegt ie met tien minuten terug te bellen, maar dat wordt dan zes maanden later.
Verbaasd als ik ben, zet ik wat er net gebeurde, op Twitter maar de reacties verbazen mij.
‘Bonus gehad? Fooi?‘
‘Je prijs de volgende keer verdubbelen!‘
Ik lees ze met verbazing en tegelijkertijd irritatie. Snappen ze de kern van mijn boodschap dan niet? Het gaat niet om het prijskaartje wat er aan hangt. Het gaat om het enorme compliment wat ik zojuist kreeg. Dit is precies het punt waarom ik in de ogen van de wereld geen geslaagde zakenvrouw ben. Ik hou van mijn werk, ik hou van vormgeven, ontwerpen, creperen, een verhaal omzetten in beeld. Waar ik niet van hou is offertes maken, facturen schrijven, de boekhouding doen. Natuurlijk is het belangrijk want met twee puberende kinderen, is het leven niet bepaald goedkoop maar wanneer ik blij en trots vertel over mijn werk en iemand begint gelijk over geld voel ik me onbegrepen. Ook wanneer ik zeg dat ik de hele zondag heb zitten werken en de reactie is: ‘Ha, dan kun je de klant dubbel tarief berekenen.’ Nee! Want ik ben geen werkNEMER, Ik ben een ZZP-er en ik bepaal zelf wanneer ik werk. Ik werk op zondag, zodat ik op maandag met mijn zoon naar het ziekenhuis kan of op dinsdag met mijn dochter naar de fysiotherapeut. Of ik werk gewoon op zondag omdat dan mijn creatieve brein op volle toeren draait.
Zodra ik vertel over een onwijs gave opdracht die heb ik afgerond, wordt er altijd direct gevraagd: ‘Heeft ie betaald?‘ Dit zijn echt geen leuke reacties. Dooddoeners. Het draait niet allemaal om het geld. Ik wil het niet eens over geld hebben. Ik vraag toch ook niet aan een werknemer of ie wel elke maand wel z’n salaris krijgt, en hoeveel dan, en of zijn baas z’n uurtarief heeft verdubbeld nadat er een cursus is gedaan? In plaats van altijd maar te vragen naar dat verdomde geld, kun je ook eens interesse tonen in het werk wat ik heb gedaan, wat ik allemaal al heb ontworpen, vormgegeven, opgemaakt. Donderdag viert de wereld weer internationale vrouwendag maar ondertussen vraag ik me nog steeds af, wat ik ben opgeschoten met het feminisme. Tuurlijk, ik heb stemrecht maar daar houdt het ook mee op, want als alleenstaande moeder ben je nog steeds vogelvrij verklaard en voelt iedereen zich nog steeds geroepen om zich ongevraagd overal mee te bemoeien. Is het niet met de opvoeding van mijn kinderen, dan wel met mijn financiën, de staat van mijn tuin of de inrichting van mijn huis en soms zelfs met de kleding die ik draag. Alsof ik niet in staat ben om zonder man te overleven, wat ik toch al ruim 15 jaar doe.
Laten we eerlijk zijn, de meeste mensen in mijn omgeving tonen zo weinig interesse in mijn werk dat ze niet eens weten wat ik nou eigenlijk de hele dag doe, ze vragen alleen maar naar het geld…..[:]