Ik weet nog zo goed dat 99% van mijn familie, vrienden en vage kennissen me voor gek verklaarden toen ik me zeer impulsief inschreef bij de Kamer van Koophandel. Met een kind van 4 net op de kleuterschool en een kind van 1 in de kinderwagen naast me vertelde ik mijn bedrijfsnaam. Impulsief maar wel doordacht. De KvKmedewerker noteerde de naam en vond het fantastisch bedacht. Succes wensen was niet nodig, ik ging het wel maken! Ik had de middelen, ik had de kennis, ik had alleen klanten nodig.
Ik spoorde helemaal niet toen ik mijn part-time baan, die ik naast mijn bedrijf had, ook gedag zei op een moment dat ik herstellende was van een zware longontsteking en pleuritis. Toch voelde het zo ontzettend goed om dat te doen. I’ll spread my wings and I’ll learn how to fly. Ik leerde veel door bij anderen af te kijken, veel te lezen en mijn oren en ogen open te houden. Maar ook de kunst van het netwerken hielp mij verder. Ik kreeg niet alleen klanten in Nederland maar het spreidde zich ook uit naar Belgie, Engeland en Amerika.
Nog steeds zie ik de niet overtuigende blik van mijn ouders. De kosmos en ik zijn het over een heleboel dingen niet eens maar 1 ding is wel duidelijk, ik ga door met mijn bedrijf! Want elk minidipje van mij waarin ik me afvraag waar ik in godsnaam mee bezig ben wordt beantwoord met een nieuwe kans, een nieuwe opdracht of een nieuwe wending. I’ll do what it takes til’ I touch the sky.
Op naar mijn eerste lustrum in november!
