Het was november 2003 toen ik, net na de aankondiging van mijn echtscheiding, het faillissement van het bedrijf van ex en een naderende huisuitzetting, vol trots mijn plannen de buitenwereld in gooide om mijn eigen bedrijf te beginnen. Wat hij niet kon, dacht ik absoluut beter te kunnen. Er werd eerst hartelijk gelachen alsof ik de grap van de eeuw had gemaakt, daarna werd er bedenkelijk gekeken omdat ze doorhadden dat ik het echt meende, om vervolgens een afkeurende blik te geven. Wat een beláchelijk idee. Hoe dacht ik dat voor elkaar te krijgen met twee kleine kinderen. Alleen.
Nu zeventien jaar later wordt er niet zo hard meer gelachen. Ik heb bewezen dát ik het beter kan dan hem. Mijn bedrijf heeft het ondanks alle strubbelingen en crisissen al die jaren best goed gedaan. Natuurlijk was het hard werken voor weinig maar we konden met z’n drietjes prima van rondkomen. Toch begint het na zeventien jaar wel een beetje te kriebelen. Niet omdat de opdrachten niet meer komen maar omdat ik persoonlijk wel toe ben aan wat verandering. Vroeger bleef ik al niet lang op één plek en kreeg ik als snel kriebelbenen. Dat is door de jaren heen niet veel veranderd. Toch moest ik even pas op de plaats maken totdat de kinderen op eigen benen zouden staan. Daarna zou mijn tijd weer aanbreken.
Nu ik dat punt eindelijk heb bereikt, kan ik mijn kriebelbenen weer de vrije loopt geven en zo vertelde ik dus opnieuw vol enthousiasme over mijn carrière move naar illustrator en auteur. Ik had recht op subsidie voor omscholing. Ook had ik al wat coaches gevonden. Opnieuw werd er eerst keihard gelachen tot ze mijn serieuze gezicht zagen en bedenkelijk mompelden dat het toch wel weer een belachelijk idee was. Want hoe kan ik daar nou mijn geld mee verdienen.
Net zoals zeventien jaar geleden heb ik een plan. Zelfs een meer gestructureerd plan dan wat ik toen had, want ondertussen heb ik echt wel wat geleerd over het runnen van het bedrijf. Een week na mijn aankondiging kreeg ik de sarcastische vraag hoeveel ik al verkocht had. Niets. Want zo snel gaat het niet. Ik heb mezelf een jaar de tijd gegeven om het op te zetten. Ik heb een vijfjarenplan waar ik naar toe wil werken. Laat ze maar lachen, dacht ik bij mezelf. Uiteindelijk bewijs ik het tegendeel opnieuw. Ik kan dit. Ik geloof in mijzelf. Dus toen ik deze quote per toeval tegenkwam dacht ik, precies! Alles en iedereen is klein begonnen, dat wil niet zeggen dat je nooit kan uitgroeien tot iets groots! Even big things often have small beginnings
De tshirts zijn verkrijgbaar op Redbubble
De posters en andere items zijn ook verkrijgbaar in de Spinselshop.
Laat niemand je wijsmaken dat je te klein bent om groot te worden want alles wat nu groot is, is ook ooit klein begonnen!
