Na een paar verdwaasde, oh-help-waar-ben-ik-momentjes gedurende de nacht, werd ik ’s morgens iets uitgeruster wakker dan dat ik naar bed was gegaan. Mijn ogen brandden nog steeds en m’n hoofd duizelde iets minder als de dag er voor. Ik zat rechtop in bed. Tijd voor een plan! Of was dat niet verstandig, gezien mijn ervaring met plannen.
Het belangrijkste wat ik voor vandaag nodig heb, is een adapter. Ik weet hoe vreselijk men er over spreekt dat we allemaal zo verslaafd zijn aan onze apparatuur. Maar die apparatuur houdt me in contact met het thuisfront, die zich toch wel zorgen maakte over mij. Daarnaast zorgt de laptop er voor, dat deze reis überhaupt betaald kan worden. Digital Nomad, ik kan overal werken als ik maar een laptop, stroom en wifi heb. Er stonden al heel wat mailtjes te knipperen dus het werd tijd dat ik actie ging ondernemen.
Na een overheerlijk ontbijt dat bestond uit een kop thee en ja, je raadt het al, weer een bounty, reed ik met vol goede moed naar Poundstretcher. Ik had totaal geen zin om Penzance in te gaan, ik wilde gewoon de spullen die ik nodig had en weer terug naar de kamer. Helaas! Deze reis zou zich geen eer aan doen als het allemaal te makkelijk zou gaan. Ik vond wat vage merken shampoo, deodorant en tandpasta maar het meest cruciale, een adapter voor een stekker van mainland naar UK hadden ze niet. De vreselijk aardige mevrouw zette de hele winkel op z’n kop en brulde op z’n Cornisch vanuit het magazijn: “We still had lots of them yesterday.’ Met een rood hoofd kwam ze weer terug waggelen. ‘Sorry, love but there is nothing left.’ Ik weet niet goed hoe ik dit moet verwerken want het lijkt er op dat iemand mij stelsmatig aan het dwarsbomen is. Ik bedank haar voor de hulp en ga door naar de volgende winkel. BM Bargains. Die winkel is zó groot, die moeten er zeker ééntje hebben. Helaas. Niks. Alleen van UK naar Mainland. Ik voel een Brexit invloed hier. Zij mogen wel naar Spanje maar wij mogen niet naar Engeland. Argos dan. Argos heeft zijn winkel in Sainsbury dus als Argos ook niets had dan zou ik Sainsbury nog kunnen proberen. Ik had gehoord dat de adapters wel schreeuwend duur zijn bij Sainsbury maar dan héb ik in ieder geval een adapter.
Ondertussen werd het weer steeds slechter. Het begon te regenen en ook de wind wakkerde aan. De beroemde retorische vraag: ‘Anything else?’ durfde ik al bijna niet meer te stellen. TIEN POND voor een adapter? Zijn ze helemaal van de pot gerukt. Ze zijn een pond bij poundland! Zou ik dan toch echt de stad in moeten rijden? Ik had hier zo geen zin in gezien de weersomstandigheden en het feit dat ik op deze roadtrip óók nog eens mijn winterjas vergeten mee te nemen van huis.
Voordat ik naar Penzance zou moeten rijden, spit ik Sainsbury uit. Ik zoek op elk schap, in elke hoekje en plankje. Halleluja, Praise the Lord, daar lagen ze dan, voor maar vijf pond. Naast de adapters voor alle Engelsen die naar Europa gaan, voor drie pond. Ik voel een ongekend oneerlijk gevoel opborrelen maar grijp de adapter voordat ie kan verdwijnen. Nu ik hier toch ben, pak ik gelijk wat eten mee voor de lunch en diner. Ik ben verbaasd over wat je allemaal kunt doen met een waterkoker en een vinger. Creativiteit is ook een overlevingsstrategie, Mrs MacGyver!
Niet veel later, terug op de hotelkamer, wil ik direct laptop en telefoon aan de oplader gooien. Ik staar naar de verpakking. De adapter is totaal geseald in plastic. Heel even laat ik mijn schouders hangen maar dan denk ik, nee. Nee, jullie krijgen me niet klein! Als er iets is, wat mij dit avontuur heeft geleerd, is dat ik veel meer kan dan ik dacht, dat ik creatief en innovatief ben en dat ik onder alle omstandigheden altijd weer een oplossing vind. Als je al in een hogere macht gelooft, in Karma of een schuld inlossen voor wat je in je vorige leven gedaan zou hebben, dan zeg ik op mijn beurt opnieuw en keer op keer: Fuck you! Je krijgt me niet klein. Fuck you! Mocht je me opnieuw vertwijfelt hoor mompelen: ‘Anything else?’ dan moet je ook de ‘Bring it on, bitch!’ gehoord hebben die daar achteraan hobbelde.
Uiteindelijk krijg ik de adapterverpakking op creatieve wijze open. Ik plug alle apparatuur in, zet een kopje thee en peuzel heerlijk aan mijn creatief gemaakte sandwich. ‘Bring it on, Bitch, bring it on!’
