[:nl]
‘Je verhaal is me altijd bij gebleven. Mag ik je opnieuw interviewen?‘ Op een druilerige donderdag valt het mailtje met de vraag in mijn mailbox. Ze heeft het over het interview wat in 2015 in de Flair heeft gestaan over mijn leven na de scheiding. Ik heb er destijds ontzettend leuke reacties op gehad. Misschien ook omdat ze me volledig gestyled op de foto hadden gezet. ‘Het is weer met een fotoshoot.‘ schrijft ze erbij. Leuk, leuk, leuk, denk ik gelijk bij mezelf en schrijf enthousiast ‘ja, leuk!’ En zo reden dochter en ik een paar weken later naar Amsterdam voor mijn photoshoot.
Het is toch altijd wel weer een beetje spannend wat ze er deze keer van maken. Je bent toch overgeleverd aan de handen van de styliste, make-up en fotograaf maar blijkbaar hadden ze al direct een beeld van mij toen ze mijn foto zagen. ‘Vind je het erg als ik je een jurk aantrek?‘ vraagt de styliste terwijl ze me een geweldige prinsessenjurk in m’n gezicht duwt. ‘Wow!‘ ik schud van nee en mijn ogen beginnen te glimmen als een kat die een kerstbal ziet.
Terwijl ik rustig aan mijn kopje Instant-Karma-thee, want hoe toepasselijk is dit, nip, voel ik de spanning van de afgelopen maanden voor heel even weg-ebben. Chronisch ziek zijn en geen rust krijgen is zwaar. Wat heb ik me ziek en ellendig gevoeld. Zo vlak voor mijn verjaardag is dit de ultieme break van de dagelijkse zorgen en ik besef des te meer hoe erg ik dit nodig had. Gewoon, even weg van alles. Terwijl de make-up mevrouw mij zorgvuldig opmaakt en daarna mijn haar doet, lijkt het alsof de enorme druk van mijn schouders afgehaald wordt.
Na de make-up trek ik mijn jurk aan. Ik voel me Assepoes die naar het bal gaat. Voor heel even een prinses. Misschien kwam dat ook door de overvloed aan complimentjes. ‘Ik wil je daar op de grond, zittend, als een sterke, stoere vrouw.‘ Ik richt mijn blik in de camera en zie Ex voor me. Of ik ooit heel erg boos op hem ben geweest, vroeg de interviewer tijdens het interview. Ik glimlach in de camera. Ik denk dat hij altijd bozer op mij is gebleven, dan ik op hem. Mijn leven is door gegaan. Een leven waarin hij niet eens bestaat. ‘Ja, perfect! Mooi!‘ roept de fotograaf. Als ik in de camera kijk, zie ik hem nog steeds voor me, hoe hij me probeerde te vernederen en te kleineren tijdens ons huwelijk. De bedreigingen na ons huwelijk. Nee, het was zeker niet makkelijk. In gedachten glimlach ik naar hem want het is hem niet gelukt. Samen met mijn kinderen heb ik weer een goed leven opgebouwd. Zonder woede of haat ben ik er zoveel sterker en gelukkiger uitgekomen en kijk mij nu hier, sterker dan ooit. Instant Karma!
