[:nl]

Kom maar bij mij‘ zingt Marco uit volle borst op de radio. ‘dan zet ik alles opzij. als je wilt schuilen kom maar bij mij.’ Op datzelfde moment stuurt dochter de foto’s door van onze fotoshoot die ik voor mijn verjaardag kreeg, afgelopen maandag. Ik weet niet of het de muziek is of de foto’s maar heel even schiet ik vol. De kat kijkt me meelevend aan, alsof ze wil zeggen: ‘I know, right? De tijd lijkt voorbij te zijn gevlogen.’ Zachtjes geeft ze me spinnend een kopje. Ook zij moest heel wat verdragen door de jaren heen.

We zijn door hele diepe dalen gegaan maar hebben ook hele hoge toppen bereikt. We hebben geruzied en weer goed gemaakt. We hebben met deuren gesmeten en meer dan eens bungelde de spaghetti aan de lamp. We hebben gelachen en gehuild. Gedanst en gezongen. Dit zijn wij. De basis van mijn spinselverhalen. Waar de hele wereld in 2003 heel hard riep, dat we in de goot zouden belanden en mijn kinderen geen enkele kans maakten, hebben we het tegendeel bewezen. We staan sterk. Voor altijd.

Ik pak er nog een oude foto bij. Wat mis ik die ukkies van toen soms. Wat waren ze soms komisch en lachwekkend. Maar ook knuffelig en schattig. Wat was die tijd bijzonder. Hoe ik aan tafel naar twee verhalen tegelijk kon luisteren omdat ze allebei tegelijk hun verhaal wilden doen. ‘Praat maar van je af wat er met je is gebeurd. Alles kan ik aan. Dus als je wilt schuilen. Kom maar bij mij.’ Mijn gezin. Wat ben ik trots en wat een geweldig mooi cadeau voor mijn verjaardag!

[:]

Loading